DCIF yani Danimarka Soykırım Merkezi'nde çalışan dört kadının zalimlikler, bencillikler, kıskançlıklar, sinsilikler ve hainliklerle örülü gündelik yaşamlarında, bir zaman gelir, bir şeyler yokuş aşağı gitmeye başlar, herkes ölüm tehdidi almaktadır. Bu tehditler bir savaş suçlusundan mı gelmektedir, yoksa içlerinden biri mi bu e-postaları göndermektedir?
Dostluk Üzerine
Kelebek etkisini herkes bilir. Bu kitapta bir karakter var, onun yaptıkları kelebek etkisi değil dinozor dönüşü etkisi olarak nitelenmeli. Zihninizde bir dinozorun aniden arkasından gelen sese bakmasını hayal ediniz, işte o. Kelebek gibi narin at gibi asil bir güzelliğin, bu karakter için kullanımı reddedilecek türde bir tasvir.
Yıllarca yakın bir arkadaştan öte, ömür boyu süreceğine inandığınız bir dostluk kuruyorsunuz. Her zor anında yanında oluyor, bir insanın ailesinin yapabileceği bir özveriyle destek oluyorsunuz. İnsanlar, yardım ettikleri kişilere karşı sempati duyarlar, belki de sırf sempati duyduğunuz için karşınızdaki insanın sivri hatalarını dahi görmezden gelebiliyor, kara vicdanlı olduğunu zaman zaman başka insanlara olan niyetinden fark ettiğiniz bu insanla arkadaşlığınızı sürdürüyorsunuz. Yanınızda olanın bir gün karşınızda olabileceğini hesaba katmıyor, o, her şey sadece onun hakkıymış gibi davranırken, bu konular hakkında pek düşünmüyorsunuz. Söz konusu olan fark edilmemesi mümkün olmayan türde büyük davranışlar. Herkese salladığı hançeri, size doğrulmuş görene kadar, görmezden geldiğiniz gerçekler suratınıza çarpılıyor. İşte tam o an inciniyorsunuz. Her insan birçok durumda karşısındaki insanlara, kendi kişilikleriyle ilgili işaretler, ipuçları verir. Kötünün alnında kötü yazmadığı için, bir insanın içinin ne olduğunu ancak zaman gösterir, çünkü her ilişki zaman içinde sınanır. Bu kitapta, zamanın sağır bir kulağa haykırmasını okuyoruz. Kulağınız incinene kadar zamanın size bağırmasını, önünüzde bir torba saman eksik gibi izlemeyin diyor kitap.
Gözünü ancak bir avuç toprağın doyuracağı insanlar var, çünkü aç gözlü olanlar bu dünyada hiçbir varlıkla doymazlar. Bu romanda gerçekten çok kötü kalpli, kötülüğün bir hakkı olsaydı hakkını dolu dolu verecek türde, ama ne yazık ki dış görünüşünün altına bu kara kalbi gizleyen biri var. Güzelliği, ince beli, sinsi taktikleriyle üzerindeki ilgiyi hep taze tutan, aşırı dikkatli, şeytan bu karakteri uyarırmışçasına fark etmemesi gereken her şeyi fark eden, hesapçı, yakınındaki insanların kendi iyiliklerine olan bir şeyi ilerde onun zararına olabileceği düşüncesiyle hemen kontrol altına alan, çirkef ve baskın bir insan dişisi. Dikkatleri üzerine çekmek için sivrilebileceği her konuyu kullanıp, kurnazlıklarıyla öyle bir anda kendini gösteriyor ki, yanındaki kişi ya da kişiler elleri kolları bağlı, onun izin verdiği sınırlara boyun eğip, bunu da gönüllü yaptıklarını zannediyorlar, ama farkında değiller buna manipüle edilmek deniyor. Bu kötü karakter sözde en yakın arkadaşına "Ben zaten böyle mutluyum'' inancını alttan alta verirken, pasif olan girdiği ruh hali içinde gerçek arzularına ciğercinin kedisi gibi iç geçiriyor. Bir insana karşı istediğiniz kadar iyi olun, hiçbir kötü niyet beslemediğiniz gibi, onun için defalarca taşın altına elinizi koymuş olun, fark etmez; bazı insanlar okşandıkça iyidir. Siz bir de okşamayı az durdurun ve bakın, o iyi sandığınız gerçekten ne kadar iyi?
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/iyi-insan-aslinda-iyi-insan-degildir-istisna-k5275.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.