Maarife bakan, bakmayan, değişen, değişmeyen(*)

(*) Ülkemizde halâ maarif deyince MEB ve pek çok idari üst kademede, sayılara dayalı göstergeler ön plana çıkarılmakta.

Bu konuda bilgiye dayalı bir boşluk olduğu kesin. Öğretmen ataması, okullaşma oranı, ek göstergeler, özlük hakları vs. Tabi ki bunlar maarifin neticesine ve gidişatına tesir eden çok önemli alt unsurlar. Oysa maarifin asıl davası olan yeni neslin millî kimliğimizle mücehhez yetiştirilmesi, sahih bir Türkçe sevgisinin ve bilgisinin kazandırılması büyük bir zafiyet altında. Örtülü bir kelime soykırımı devam ediyor. Cihanşümul tüketim düzeninin dilimizi istilası ise pek çok koldan sürmekte. Maarifin talim terbiyeye dair niteliğindeki açıklar ise başlı başına ve topyekûn seferberlik gerektirecek düzeyde. Bizde bu şartlar altında üç yıl önceki yazımızı küçük değişiklerle yeniden yayınlamaya karar verdik.

Oku adam ol, geleceğini kurtar, ceketini satan babalar.

Millî Eğitim’le ilgili yazmak istemiyorum, çünkü karamsarlığım zirveye çıkıyor!

Millî Eğitim en temel meselemiz ve bu esas mesele ile ilgili bir şey yapılamıyor. “Yapılmıyor” demiyorum, yapılamıyor diyorum. Mesele sırf bu bakanla, şu bakanla ilgili değil. Devasa bir cihaz var ve bu cihazın bütün unsurları üzerinde ciddi olarak kafa yormak lâzım. İşin psikolojisini de gözden kaçırmamak şartıyla.

Öğrenciden başlayıp, bakana kadar giden bir hat üzerinde harekete getirici (motive edici) bir ruh ayaklanmasına ihtiyaç var. Öğrenci gelecek endişesinde, mezun olmak dert değil, sonrası belirsiz. Öğretmen idealsiz, ruhsuz. Öğretmenlik ideal bir meslek olmaktan çıkmış, öğretmenlik yapanlar da ideal sahibi olmayı yük olarak görüyor. Ve öğretmen artık öğrenci emanet edilen eli öpülesi kimse değil. Öğrenciyi hoş tutması gereken bir görevli, icabında şiddete maruz kalıyor.

Devamı: https://www.maarifinsesi.com/maarife-bakan-bakmayan-degisen-degismeyen/