Gündelik hayatta aşina olduğumuz kimseleri ve sıradan olayları farklı yönlerden ele alan yazar, bakış açımızı değiştirecek çıkarımlarda bulunuyor. Kitapta eleştirel yaklaşım dikkat çekiyor. Bu yaklaşım mizahi bir üslubu da içerisinde barındırıyor. Cüneyt Dal, eleştiri unsurlarını kimi zaman insanın kendi iç dünyasında yaşadıklarına yönelik kullanırken kimi zaman ise modern dünyanın dayattığı etkenler üzerinden kaleme alıyor.
Etrafındaki insanlardan kaçıp iç dünyasına yönelen karakterlerin huzursuzluğu en nihayetinde yerini kendiyle yüzleşmenin hüznüne bırakıyor. Bu durum kitapta yalnızlaşan, muhatabını bir türlü bulamayan, alışkanlıklarının esiri olan karakterlerle karşılaşmamızı sağlıyor. Her gün tekrara düşen biri, bir zaman sonra bilinçten uzaklaşır. Nitekim insan alışkanlıklarının müptelasıdır ve yaşadığı bu iptila hali içerisinde fiillerine düşünce eşlik etmez. Cüneyt Dal, alışkanlıklarının dışına çıkanların, yaşadığı sıkıntıları trajikomik bir şekilde anlatmasının yanı sıra tekdüzeliğin içinde savrulanların da hikâyesini de kaleme alıyor. Günlerin yeknesaklığı, alışkanlıklarının konforu içerisinde hayat süren biri için alışılmışın dışına çıkmak sancı sebebidir. Dal, “Kendi adıma, yaşamayı bilmediğimi itiraf edebilirim… Zaten insan aslında kaçamayan bir hürdür. Öyle bir hür ki elindeki en büyük yetkisiz yetiyi; intiharı dahi gerçekleştirdiğinde kaçmış olmaz bir şeylerden. Ancak kader içindeki kaderini yaşamış olur zavallı bir şekilde. Bilmem hata mı ediyorum böyle düşünmekle…” şeklinde ifade edilen hür olma durumu, alışkanlıkların içinde hür; tuhaflıkların içinde ise tedirgin olan kimselere adeta Ferîdüddin Attâr’ın şu sözünü hatırlatıyor: “Âlemi ve içindekileri şaşkın şaşkın seyrederken kısacık ömür tükendi. Yarana ne zaman ilaç süreceksin?”
Devamı : https://www.edebifikir.com/hikaye/metin-olma-durumu-2.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.