10 Muharrem’de yaşanan Kerbelâ faciasından duyulan üzüntü, yaşandığı ilk günkü gibi tüm müminlerin ve Müslümanların kalbinde tazedir. Bu acının yanıklığı uzun yıllar boyunca bilhassa Türk – İslam havzasında nice mersiyelerin yazılmasının, ağıtların yakılmasının sebebidir. Ölen kişinin ardından duyulan acıyı ve üzüntüyü dile getirmek, onun üstün yanlarından, güzelliğinden övgüyle bahsetmek için yazılan manzumelerin genel adı olan mersiye, bizim edebiyatımızda Kerbelâ vak’ası özelinde çokça kaleme gelmiştir.
Mersiye okumak ve aşure pişirmek âdeti tasavvuf kültürümüzde, bilhassa kıyâmi ve devrânî tarîkatların tekkelerinde görülür. Muharremin onuncu gününden itibaren, Muharrem’in sonuna kadar geçen müddet zarfında, tekkenin âyin günü veya gecesi aşure dağıtılır, yemekler yedirilir ve meşhur mersiyehanlar mersiye okurlar. İstanbul’un merkez tekkelerinden olan Sünbül Efendi tekkesinde Muharrem’in onuncu günü, hangi güne tesadüf ederse etsin, o gün orada öğleden sonra on iki rekat “husâma” namazı kılındığı ve Yazıcızâde Mersiyesi okunduğu, gecesi de yüz rekat namaz kılınarak yetmiş bin kelime-i tevhid çekildiği tarihen sabittir.
Muharrem ayı boyunca tekkelerin âyinlerinde enstrüman kullanılmaması da tarikat kültürünün Ehl-i Beyt-i Mustafa’ya olan bir başka yüksek hürmetinin göstergesidir. Bu vakitte zâkirler Muharrem ayının manasına uygun, Ehl-i Beyt-i Mustafa’yı konu alan ilâhiler ve duraklar okurlar. (Mersiyehanların okuduğu eserler ve yirminci asrın ilk yarısında meşhur olan mersiyehanlar hakkında geçtiğimiz günlerde Ahmed Öztürk de bir yazı kaleme almıştı.)
Devamı: https://www.dunyabizim.com/mercek-alti/muharrem-ayi-ve-kerbel-mersiyeleri-h21972.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.