Suriye olayları dördüncü yılına girdi. Doğrusu benim tahminlerim, bu meselenin üç yılı geçmeyeceği yönündeydi. ‘Üç vakte kadar’ yazımda tahminlerimi böyle koymuştum. Elbette doğrusunu Allah bilir. Kendi sezgilerimle başkalarının sezgilerini sentezleyerek bu sonuca ulaşmıştım. Doğrusu krizin sınırları veya sonu konusunda öngörülerimiz tutmadı. Yanıldık. Benim için elbette üzücü ve Suriye halkı için de yıkıcı bir sonuç. Dünya için de ahlaki sonuçları açısından beter bir durum. Suskunluğun savunulacak yanı yok. Krizin kendilerini teğet geçeceğini umanlar yanılıyorlar. Bu kriz Suriye halkının istediği doğrultuda erken çözülmüş olsaydı herkes kazançlı çıkacaktı. Uzadıkça herkes kaybediyor. Elbette trajedinin en büyük sorumlusu Beşşar rejimi. Ondan sonra da uluslar arası topluluk denilen riyakârlar topluluğu. Meselenin uzamasının temel nedenlerinden birisi çapının büyük olmasıdır. Suriye meselesi adeta 21’inci yüzyılın Çanakkale destanıdır. Kimileri krizin uzamasından dolayı Suriye halkını da suçluyor. Hama’da olduğu gibi sokaklara yüz binler ve milyonlar dökülseydi, milyonluk kitleler ayağa kalksaydı rejimin yıkılması daha seri ve kolay olabilirdi. Suriye meselesinin derinliğini halk da kimi aydınlar da anlayamadı. Suriye’de olaylar 15 Mart 2011 tarihinde başladı ve biz de olayların başlamasından birkaç gün sonra Camii Emevi’deydik. Olayların başlamasına bire bir tanık olduk. 15 Mart 2014 tarihi itibarıyla Suriye meselesi dördüncü yılına girmiş oldu. Umarız bu yıl içinde hayırlısıyla çözülür.
¥
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.