Bu vesileyle Osmanlının Endülüs’e yardımı meselesini birkaç bölümlük yazı dizisiyle, insaniyet.net takipçilerinin dikkatlerine sunmak isteriz. Bunu da üç aşamada gerçekleştirmeyi düşünüyoruz. Bu ayki yazımızda; Benî Ahmer Devleti yıkılmadan önce Endülüs’e ne tür yardım girişimleri olduğu ve neler yapıldığı ele alınacak, Ocak ayında Benî Ahmer’in yıkılışı ve sebepleri üzerinde durulacak, sonraki ayda da yıkılış sonrası yardım faaliyetleri hakkında bilgi verilmeye çalışılacaktır.
1. Endülüs’ün Osmanlı ile İlk Teması
Müslümanlar, İberya’yı fethettikten kısa bir süre sonra Yarımada’nın kuzeyindeki bazı toprakları kaybetmeye başladılar ve burada zamanla Asturias, Leon, Kastilya ve Aragon gibi krallıklar kuruldu ve bunlar Müslümanları İspanya’dan çıkarma ideali olan “reconquista”yı gerçekleştirmek için yoğun faaliyetlere giriştiler.
Özellikle 1085’te Tuleytula’nın işgalinden sonra Müslümanlar ciddi sorunlar yaşamaya başladılar. Papalık ve kilisenin desteğiyle Hıristiyanlaştırma faaliyetleri yürütüldü. Barbaros Hayreddin Paşa da hatıralarında zaman zaman bu konuda bilgi vererek Müslümanların öldürüldüklerinden, ateşlere atıldıklarından, hayatta kalanların gizli ibadet etmek zorunda kaldıklarından, camilerinin kiliseye çevrildiğinden ve kimsenin onlara yardım edemediğinden bahsetmektedir.[1]
XV. yüzyılın sonlarında batıda Endülüs çöküş yaşarken doğuda Osmanlı güçlü bir şekilde gelişmekteydi. İspanya’nın güneyinde küçük bir bölgede 1238’de kurulan Benî Ahmer Devleti, 1480’lerden itibaren ciddi manada toprak kayıpları yaşamaya başladı. Bunun üzerine Benî Ahmer’in son sultanı Ebû Abdullah, dönemin iki büyük gücü olan Osmanlı ve Memlük sultanlarına elçi gönderdi. Böylece Osmanlı ile Endülüs arasındaki ilk temas II. Bayezid zamanında (1481-1512) gerçekleşti ve Osmanlıdan yardım istendi.
Osmanlıya gönderilen elçinin (1486-1487) elinde Endülüs’te yaşanan işgalleri ve Müslümanların çektikleri sıkıntıları anlatan son derece etkileyici bir mersiye vardı. Bir feryatname olarak nitelenen bu ağıt, 1285’te vefat eden Endülüslü Ebulbeka Salih b. Şerif er-Rûndî tarafından yazılmıştı.
Bu kasidede Endülüs şehirlerinin işgal edildiği, camilerin kiliseye çevrildiği, ezan seslerinin yerini çan seslerinin aldığı, çocukların analarından zorla ayrıldığı, genç kadın ve kızların kirletildiği, esir pazarlarında köle olarak satıldığı son derece etkili bir şekilde anlatılarak yardım isteniyordu.[2]
Devamı: https://www.insaniyet.net/osmanli-enduluse-neden-yardim-edemedi-i/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.