Yurt dışı eğitim, günümüzde uluslararası öğrenci hareketliliğinin aldığı yeni biçimle, en fazla küresel ekonominin önemli bir bileşeni olarak değerlendiriliyor. 19. yüzyılda ise bu uygulama modernleşmenin, bilgi ve teknoloji üretiminin, yönetici elit kadro oluşumunun ve hatta uluslararası siyasetin en önemli unsurlarından biriydi. Osmanlı Devleti tarafından da kurumsal modernleşmenin hayata geçirildiği Tanzimat döneminden başlayarak Cumhuriyet’in ilanına kadar olan süreçte değişen ve gelişen modernleşme politikalarının, eğitim felsefesinin, uluslararası eğilimlerinin etkisiyle farklı anlamlar yüklenen önemli bir uygulama oldu. Osmanlı Devleti’nin yurt dışına öğrenci gönderme uygulaması, Hüsrev Paşa’nın 1830 yılında beş öğrenciyi tahsil için Paris’e göndermesiyle başladı. 1835 yılında ise Osmanlı öğrencileri devlet bursuyla İngiltere, Fransa ve Avusturya’ya gönderilirken Osmanlı Devleti’nin siyasi konjonktürüne ve süreç içerisinde modernleşme anlayışında yaşanan değişime bağlı olarak öğrenci sayıları ve eğitim alanları değişse de sürgit bir uygulama haline geldi. Yurt dışı eğitimin bu sürekliliği, modernleşme süreçlerinin tespitini ve Osmanlı’nın modernleşmeye yüklediği anlamların keşfini sağlayan bir durum.
Devamı: https://www.maarifinsesi.com/osmanlida-yurt-disi-egitim-ve-modernlesme/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.