Rasim Özdenören’in Kent İlişkileri Üzerine Bir Okuma

 Bir arada olma gereksinimi, çeşitli açılardan değerlendirilebilir. Bunlar; güvenlik, dini, ekonomik, sosyal, siyasal, etnik, kültürel olarak ele alınabilir. Bir araya gelme biçimleri çeşitli açılardan da bir mekâna ihtiyaç duyar. Çünkü insanlığın biraradalığı mutlaka mekâna bağlıdır. Bu mekânlar kuruluş aşaması açısından az önce bahsettiğimiz unsurlarla ilintilidir. Bu bakımdan denilebilir ki; "ilkel de olsa, her dengeli toplum, üyelerine toplanma ya da buluşma merkezleri sağlama gereği duyar" (Pirenne, 2006, s. 47). Bu gereklilik bir tür zorunluluk olarak algılanmaktadır.

İnsanlığın mekân serüveni, bir nevi onun da serüvenidir. Zaman düz bir çizgi gibi kabul edilir, dolayısıyla insanlığın bu düz çizgide yol alması beklenilir. Bu düz çizgide yol alan insan kimi zaman kurucu roller üstlenmiş, geçmişin mirasını devralarak geleceğe geçmişten dersler çıkartarak ilerlemiş, kimi zaman ise geleceğini yakarak geçmişten de daha eskiye dönerek kendisine yeniden bir sıfır noktası icat etmiştir. İnsanlığın mekân serüveninin okuması yapılırken onun her daim ilerlemeci yönüne vurgu yapılır. Mağaradan gökdelenlere doğru gelinen süreçte bu ilerlemeci yaklaşım icat edici, kurucu bir rol ile değerlendirilir. Mağara, ilkel insanın yurdu iken gökdelenler modern insanın birer yansıması olarak ele alınır. Bu durum tamemen bir algı meselesidir. İnsanın mekân sınırının birer yansıması olarak okunur bu süreç. Groh'un da ifade ettiği üzere "mekânsal sınırı algılayamasaydık kedi ile halının farklı varlıklar olduğunu anlayamazdık" (Groh, 2019, s. 15). Dolayısıyla algımızdaki değişikliğin zamansal bir kayma ile kendini gösterdiği muhakkak fakat arayışımız hakikattir. Mekân içerisinde mekân arayışımız, asli vatanımız ile sanal vatanlar icat ederek kendiliğimizi mekânlar içerisinde rahatlatmaya çalışımızın nedeni belki de özlem duyduğumuz asli gerçeğe yöneliktir.

Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/rasim-ozdenorenin-kent-iliskileri-uzerine-bir-okuma-k5074.html