Safahat'ın Şairi'nden İlhamla Gönlüme Seslenişler-1

Ben, öylece beklemeyecektim, aslında, uzun boylu. Yaşadığım ömre çok şey sığdırtma hayallerim gerçekleşmedi.
Bilmekteyim ki kalan ömre sığacak olan, hayatın muhasebesidir. Bu muhasebeden de kimin haberi olacak, bu demde?
Silinip, gölgemizle beraber giderken, dostlardan hayırla ananlar olsa ve bizim geride bıraktıklarımız, yol gösterecekse ve yazdıklarımız bir mana taşıyorsa, belki o vakit, yaşamanın, dünya hayatının bir mana kazanması söz konusu olabilir.


Hayata bakmaktayım, uzun zamandan beri. Aklaşan saçlarda siyahlıktan eser kalmadı, dişler rahatsızlık vermede, yürüyüşlerimiz değişti, gençlik gibi değil.

Değişmeyen tek sevgi oldu, çocuklarımız için. Onda da sapmalar olmuyor değil, yer yer. 

Yaşanan ömre bakarken geride kalan onlarca senenin yarına bir eser bırakacak denli verimli geçtiğini iddia edemem. Kalan ömrün ne denli verimli olacağına dair bir kanaat sahibi olmaktan uzağım, bu satırları kaleme alırken

Gönlüme seslenişlerde bulunurken kimi zaman serzenişlerime ses veren olmadı, cevaplayan görmedim, uzunca bekleyişlerime rağmen. Ben bunu madem hak etmişim, kimseden yana bir haklı sitemim olamaz. Sitemim, sadece kendimedir, nefsimedir.

Kendisini dev aynasında gören anlayışın, her ikindi vakti uzayan gölgesine sevinmesi, kendisine akşamı izleyen gece sonrası gelecek aydınlıktan haberdar olmasını unutturmaktadır.

Her ikindi vakti sevinen cüce anlayışlar, öğle vaktinde varlıklarının ölçüsünü unutmak ve unutturmak için hatıra fotoğrafları çektire dursun, dev olan anlayışların susukunluğunu hayra yormanın artık mümkün olmadığını düşünmektedir, kalem.

Gönlüme Seslenişler'de yazdıklarımız, sadece kendimize mahsus olanın okuyanlarla paylaşılmasıdır. Her gönle seslenirken, bir şairi, bir yazarı hatırlatmaya çalışacağız, beraberinde.


Gönüllere girmek, oldukça zordur bu gün. 


Gönüllerde yer almak, müşkil bir durumdur.


Gönüllerde sevdaya hasrete bir derviş gibi sabret, mecnun olmayı gerektirir.


Gönüllerde sevilene duyulan iştiyakı dillendirmek, güçtür.


Gönüllerin insanı olma kadar da insanı bahtiyar eden çok az durum söz konusudur.


Gönüllerde yer alanların dediklerine göre yaşama da farklı bir lezzet verir, buna razı olan insana.


Kalem elde oldukça ve yazma imkânı bulundukça gönlüme dair seslenişlerimiz devam edecek, farklı başlıklar altında.



Hem şiirle hem yazıyla gönlümüze seslenişler sürecek. 


Gönüllerde durmaya kasem etmiş olanlara selam olsun!...



Gönlüme Seslenişler



Vefa aradım yokluğunu hissettirmedi kitaplar
Sahte yüzlerde ayan beyan tebessüm
Ahde dair sözleşmem var insanlığa
Bırakmadım elden saygıyı, sevgiyi
Unutulmasın derim erdeme duyduğum hürmet
Bilinmese kadr u kıymeti düşündüğümün
Miras kalır sahiplenen olur yazılı hale gelirse
Ahde vefa kalmadı yaşadığım topraklarda
Kimliksiz suratlarda maskeler değişir her gün
Oturur şiir yazarak vakit geçirirken
Aşktan bahsedemem
Sevgilinin yanağından
Kirpiğinin tanesinden
Bilirim her insan yabancı kalamaz sevgiye
Gönül sözleştim ben insanlığa
Etrafımda çoluk çocuk ekmek bekler
Her akşam evin yolunu hayat arkadaşım bekler
Onlara her zaman derim ki insanlığa sevdamı
Ben insanım yalan söyleyemem
Ben insanım kandıramam süslü kelimelerle etrafımı
Siyasetçi değilim yanlış söz söyleyemem
Günü kurtarma değil gailem ben diyemem
Bakma kendi halimdeyim içimden yer beni bitirir bu sevda
El bağlamak ölümüm olsun yaranmak adına hareket edemem
Kısmetimizde yazmak varsa avuç açıp başkasından ödünç fikir dilenemem
Ben kendi kimliğimle insanım kimseye yok kastım
Ne dil farklılığı ne inanç değişikliği ne ırk ne coğrafya
Edilmiş yeminim var Yaradanın yarattığına saygı esasken
Yeni biten yeşilliğe
Dalındaki yaprağa
Kayadan sızan suya
Kanat çırpıp uçan kuşa
Ömrü günle sınırlı kelebeğe
Yolunda giden yılan bile olsa
Ah keşke yaşasaydım bir dağ başında
Tabiatla kucak kucağa
Bu çağın Kızılderilisi olma adına yaşasam
Dedim ya insanlığa saygı esastır dünyamda
Anlatamam anlatamadım açıkça
Ben aykırıyım ondandır anlaşılmamam
Herkese yine saygı duyarım
Sevmeyen şahid olsun ben insanım