Şairin mekânı neresidir?

Mühür dergisi, son sayısında şairlere soruyor: "Şiir/şair mekânsız mıdır, yoksa mekânsız şiir/şair olmaz mı?

Sizin şiirinizin gelişmesinde doğrudan rol oynayan mekânlar var mı?" Haydar Ergülen, şairin yeri ârafta gerektir, düşüncesincen yola çıkarak bu soruya 'Şairin mekânı cehennet olsun!' cevabını veriyor. Adil İzci, üzerinde etkili olan mekanları uzun uzun sayıp 'Odam, canım odam' diyor. Gültekin Emre mekanlara 'şiirin aynası' derken, Hilmi Haşal, şiirin mekânıyla şairin mekânının bütünleşemeyeceğini söylüyor. Hüseyin Peker mutlak bir doğa parçasının, Mine Ömer denizlerin, Şeref Birsel gezdiği yerlerin etkisinden dem vuruyor. Didem Gülçin Erdem de Birsel gibi evine sığamayanlardan. İşi gereği günün 12 saatini yollarda geçiren Gökhan Arslan'ın ise arabası evinin yerini almış. Mustafa Erdem Özler de konuya farklı bir açıdan yaklaşıyor ve bedenin, kalbin, kâğıdın bile mekân olarak algılandığı bir zamanda olduğumuzu söylüyor. Özcan Erdoğan ise "İnternetin, medyanın özellikle de cam ekranlarda görselin hakim olduğu bir dönemde şairin, gerçekten oturup kalktığı, tozlu, dumanlı da olsa nefes alabildiği bir mekânı var mı?" diye soruyor. Yahya Kurtkaya ve Emel Koşar'ın söyleşilerini yayımlayan Mühür'de İhsan Deniz'in iki şiiri yer alıyor. Bu sayının diğer şairleri: Koray Feyiz, Veysel Çolak, Mehmet Sadık Kırımlı, Hüseyin Peker, Serdar Koçak, Berna Olgaç, Emel Koşar, Hilal Karahan, Filiz Çelik Doğru, Fatma Aras, Nalân Gür Şen, İlkay Coşkun, Mustafa Ergin Kılıç, Hilmi Haşal, Gökhan Arslan, Onur Bayrakçeken, İhsan Tevfik, Yahya Kurtkaya, Yunus Emre Şainler ve Mustafa Fırat.