smanlı Devleti’nde padişahın gücü azaldıkça oluşan boşluğu meşru yollarla doldurabilmek kolay olmamıştır. Milletin iradesini, devlet politikalarına yansıtacak kanallar 19. yüzyıl başlarında henüz mevcut değildir. Değişimi yakalamak için bizzat Saray eliyle yetiştirilen yeni bürokrasi ise gidişattan memnun değildir. Avrupai fikirleriyle milletten güç alamayan yeni bürokrasi, Saray’a karşı iki yol denemiştir: Bunlardan ilki Padişah ailesine girerek devleti değiştirmek, ikincisi ise büyük devletlere sırtını dayayarak Saray’da güçlü olmaktır.
Osmanlı, açık bir toplum olmadığı için devlet politikalarından memnun olmayan aydınlar ve bürokratlar gizlice örgütlenmeye mahkûmdular. Bunun en bilindik örneği İttihat ve Terakki Cemiyeti’dir (İTC). Kendilerini siyasi bir parti gibi görseler de, İttihatçılar tipik bir kapalı-siyasi cemaatleşmeydi. Ne Padişah’dan ne de milletten güç alabilen İTC, devlet içinde devlet gibi hareket etti.
Yazının devamı için: http://haber.stargazete.com/yazar/cemaatler-devleti/yazi-840295
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.