Zira yaratma eylemi kıskançlık ve fedakârlıkla açıklanabilir. Ve yine buradan hareketle sanatçı, May’ın da belirttiği gibi yaratmadan evvel yıkandır.
Eleştiri kurumunun zayıflığı yahut belirleyici bir merkez olamayışı onlarca yıldır tartışılan bir meseledir. Kavramsal ve kurumsal anlamda yeri hâlâ yadırganan eleştiri, alt çerçevede öznellik ve nesnellik gibi muhtelif sorunlarla birlikte ifade edilmeye çalışılmaktadır. Kavramsal bir özne olarak sorunlarla kendini inşa etmiş olması, mahiyetinin tartışılabilirliğini her daim sürdürmüştür. Hâlihazırda temellerinin sağlamlığı bir eleştiri meselesi olan eleştiri kurumunun işlevselliği ve belirleyiciliği ayrıca bir soru işareti özelliği göstermektedir. “Yaratıcı” bir özelliği bulunan sanatçının eleştiriyle ilişkisi nesnellik üzerine kuruludur. Zira bir sanatçının, başka bir sanatçının yapıtları karşısında eleştirel bir nesnellik tavrı takınabilmesi oldukça zordur. Sanatçının kendi sanat ürünlerinin, sanatsal bir derinlik ve nitelikle muhatabına ulaşabilmesi için evvela kendi içinde bir eleştiri değeri taşıması icap etmektedir. Kendi içinde taşıdığı bu değer, başkasına ait olduktan sonra daha derin bir karşılık bulacaktır. Bu noktada sanatçının kendi nesnelliğiyle olgusal duyuş tarzını ve bakış biçimini ayrıştırabilmesi mecburidir. Bu bağlamda sanatçının, bu titiz ve müstakil bakış açısını başka sanatçıların ürünlerine karşı uygulaması imkânsız değilse bile çok zordur.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.