Düşünün bir!
Bulunduğunuz bütün takımlarda bir numarasınız. Çünkü başarıyı getiren golleri siz atıyorsunuz.
Siyasetde ise zurnanın son deliği!
Söyleyecek bir sözünüz, yapacak işiniz yok. Meclis’e devamdan ve gerektiğinde el kaldırmaktan başka.
Hep ayaklarını kullanmaya alışmış bir kimsenin ellerini kullanır hale gelmesi… Hadi bunu başarmasına şaşırmayalım. Kaleci oyundan atılınca, herhangi bir oyuncu onun yerine geçer. Ve artık ellerini kullanmak durumundadır.
Ya kafa kullanmasına ne demeli?
Tabii bu türlü kullanmasını kastediyoruz. Yoksa onun çok güzel kafa golleri attığı da biliniyor.
Meğer kafa kullanma sırası ona gelmiş!
Onun istifa ile ilgili açıklamasına bakınca, ne kadar haksızlık ettiğimizi anlamış olduk.
O sadece büyük bir futbolcu değil, aynı zamanda güçlü bir kalem ve fikir adamı imiş!
İşin şakaya gelir tarafı yok. Hakan Şükür, futbolun asli faili (öznesi) idi, siyasetin mef’ulü (nesnesi) oldu.
İşi gol atmak, takımına zafer kazandırmaktı. Bunun için elbette takım arkadaşlarından yardım alıyordu. Her ne kadar kendisi gibi golcü bir oyuncu olan Lefter’e benzer bir halk deyiminin konusu olmamışsa da, buna layık olduğu düşünülebilirdi.
“Ver Lefter’e yaz deftere!”
Hakan Şükür, herhalde onu siyasete sokanlar için bir proje idi. Fakat, onun başka bir projenin parçası olduğu zamanı gelince anlaşıldı. Esas önemlisi, onu bugün projelerinin parçası olarak toplumun gündemine sokanların daha başka bir projenin parçası olma ihtimali!
19.12.2013 Yeni Akit
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.