"Ben bu yerde yaşa(ya)madım/ yaşamaya doyamadım/ vatanım hasret oldu/ ey güzel Kırım ..."
Kırım türküleri büyük bir özlemi anlatır. Uzun bir sürgünün hasretin türküleridir bunlar. O acı hikâyeyi henüz kimse unutmadı. Kırım Türklerinin yaşadığı dram hala devam ediyor. 18.yy Osmanlı İmparatorluğu için, bir dönüm noktasıdır. Kırım'ın Ruslar tarafından işgal edilmesi, bu kadim Türk yurdunun üzerinde yaşayan Türk topluluklarının üzerine bir ateş gibi düşmüştür. Bu ateş, bütün ülkeyi kavurmuştu. Rus işgalinin başladığı 1784'ten sonra yaklaşık 500.000 kişi vatanlarından atılır. Arkasından, diğer sürgünler gelir. Çariçe Katerina'nın emriyle başlayan işgal ve acının Kırım toprağına düşmesi, Stalin'le ayrı bir vahşete dönüşür. Stalin, Kırım tarihinde ayrı bir gaddarlığın ve acının sembolüdür. Bu dönemde Kırım Türklerden "arındırılmış", Ruslaştırma politikası uygulanmıştır. Bir anlamda "Müslüman Kırım halkı soykırıma" tabi tutulmuştur.
Kırım'dan gelmek
Batılı dünyanın, Türk ve Müslüman halklara uygulanan soykırımları görmezden gelme alışkanlığının, neredeyse bir "geleneğe" dönüştüğünü belirtmeye bile gerek yoktur. Bu alışkanlık sadece biz Türklere karşı değil Batılı-beyaz-Hıristiyan olmayan bütün halklara karşı ezberlenmiş bir tutumdur.
Yazının devamı için: http://www.aksam.com.tr/yazarlar/vedat-bilgin/kirimda-turk-olmak/haber-289585
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.