Baba Kız Na’at Söylüyor
Adına ister İslâmî Türk Edebiyatı, ister Dinî Tasavvufî Türk Edebiyatı densin bizim edebiyatımızın temel iki konusu Allah (cc) ve Muhammed’dir.(sa) Şairlerin divanlarında gazeller çoğunlukta ise de gelenek şudur: Divanlar , tevhid ve münacaat, yani Allah ile ilgili mısralarla başlar, na’at ve kasideler yani Peygamber ile ilgili beytlerle devam eder.
Şairlerin, Hz. Peygamber ile ilgili duygu ve düşüncelerini ihtiva eden na’atler , onun arkadaşları; Hassân b. Sâbit, Ka’b b. Mâlik, Ka’b b. Züheyr ve Abdullah b. Revahâ’dan beri edebiyat tarihimizi süslemektedir.[1] Bu manzumeler mûsikî tarihimizin de olmazsa olmaz aslî unsurlarından biridir. Bugün ilâhî ve kaside olarak dinlediğimiz bir çok beste “Ya Resûlellâh” feryâdlarıyla sonlanmaktadır.
Devamı: https://www.insaniyet.net/viladet-i-nebeviyyenin-1450-yili/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.