Bugün 'Türk' müziğine ait kaydedilmeyen birçok eserin kaybolup gitmesinin yanında, Batı müziğinde de kaydedildiği halde yaşamayan, çalınmayan birçok müzik eseri var. Bence müziğin içine yeterince dalmadan, müziği yaşamadan, onu hissetmeden, Türk müziğinin yazılmadığı ve bir notalama sisteminin olmadığı için birçok eserinin kaybolup gittiğini; Batı müziğinin de yazıldığı için uzun ömürlü olduğunu söylemek, iki müziğe de haksızlık olur. (Gerçi, müzikleri böyle sınıflandırmaktan yana da değilim.)
Aslında mesele bu değil. Mesele, Adorno'nun da söylediği gibi müziksel üretim ve müziksel tüketimin artık kapitalist süreç tarafından özümsenmiş olması ve nihayetinde müziğin 'şey»leşmesi ve rasyonelleşmesidir. Müzik, yıllardır kaydedilebilmektedir. Yazının yanısıra, en gelişmiş teknolojik aygıtların yardımıyla kaybolması engellenmektedir artık müziğin. Ama bütün bunlara rağmen müziğin 'şey»leşmesinin, onun sürekli tüketilerek atılmasının önüne de geçilememektedir. Yine Adorno'nun dediği gibi bugünkü durumu ile müzik günümüz toplumlarındaki insanı, insanın daha ileri diyalektik gelişmesini önlediği sürece, çözümlenmesi imkânsız çelişkilere itmektedir. Müziği bir sanat yapan aynı 'şey»leştirici güçler, günümüzde müziği insandan çekip almıştır.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.