Yaman Dede’nin kitabını okumaya başladığımda ruhumda bir yangın hissettim. Dört-beş sayfa okuduktan sonra kitabı kapatmam gerekiyor, çünkü bir kıvılcım sıçrıyor kalbime. Sakinleşebilmem için bir süre bekleyip, sonra tekrar devam ediyorum. Nasıl bir yangın ki satırlara harareti sinmiş. Yaman Dede’ye arkadaşları ‘’Yanan dede ‘’ derlermiş.
Yaman Dede’yi ilk yakan kim?
Hz. Mevlana… Aşkın üstadı… Hey koca Sultan! Nasıl bir şahinsin ki, Yaman Dede’yi ondört-onbeş yaşlarında avladın?
‘’ Sîne hânem şerha şerha ez fîrâk,
Tâ bi gûyem şerh-i derd-i iştiyak’’
( İştiyakının derdini söyleyebilmek için ayrılıktan pâre pâre olmuş sîne isterim.)
Beytini, ortaokul yıllarında duyduğunu ve beytin gönlünde çok derin yankılar uyandırdığını ifade etmiş.
Hey Koca Sultan!
Ateş-i aşkından 17 Aralık 1273 senesinden ( Hz. Mevlana’nın dünyasını değiştirdiği tarih), Yaman Dede (1887-1962) kuvveti, nefesi, yanıklar ve hamuşlar kervanına kattığı neferlerden sadece bir tanesi Yaman Dede…
‘’ Muhabbet bir belâ şeydir,
Mübtelâ olmayan bilmez! ‘’
Yunusumun dediği gibi: ‘’ Ölen hayvan imiş, âşıklar ölmez.’’
Bizlerden daha diri olan bu âşıklar, zamanın ve mekânın geçişine sınırlı kalmadan istidatlı ve arayan bir kişiyi bulduklarında Eros ’un aşk oku gibi, ilâhi oklarını çeker ve başına geleceklerden habersiz nasipli kişiyi avlarlar…
Devamı: https://www.maarifinsesi.com/yaman-dede-mi-yanan-dede-mi/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.