Yangından iktidar kaçırmak!

“Ortalık yangın yerine döndü” deriz. Yangın eskisi kadar hayatımızda olmadığı için medlulünü pek düşünmeyiz.

Atalarımızın ahşap evlerde geçen hayatı sık sık yangınla kesilirdi. İstanbul yangınları küçük bir kıvılcımla başlar, sokakları, mahalleleri semtleri kasıp kavurur, sur içindeki şehrin büyük bir bölümünü yok ederdi. Bu yangınlardan geriye ancak taş ve tuğladan yapılmış camiler, mescidler, medreseler, mektepler ve kamu binaları kalırdı.

“Ortalık yangın yerine döndü” deyimi, büyük bir kargaşalığı ifade eder. Türkiye bugün bir yangın yerine çevrilmek isteniyor. Bunun fonunda orman yangınları var. Fakat bu fon üzerinde bir iktidar kurgusu oluşturulmak istendiği meydanda.

Türkiye 1946’dan beri seçim yapılan bir ülke. Hani daha öncesi için kullanılan filan bey veya hanım “milletvekili seçildi” lâfı var ya, bunun gerçekle alâkası şu şekildedir: Şef (ebedî veya millî) bu hanımı veya beyi seçti, Meclis’e gönderdi. Hatta bu vekillerin bir kısmı seçildikleri illere uğrak vermek tenezzülünde dahi bulunmazlardı.

Böyle seçmeyi ve seçilmeyi alışkanlık haline getiren CHP, gerçek seçimler başladıktan sonra (ki 1950’den itibarendir) bir daha iktidara gelecek halk desteğini elde edemedi.

Bir zamanların Millî Şefi İnönü, ancak 1960 darbesinden sonra yüzde 36.7 oy alan CHP’nin başkanı olarak koalisyon hükümeti kurabildi. CHP’nin ikinci hamlesini Bülent Ecevit’in 1977 seçimlerinde yüzde 33 oy alarak yaptı. Milletvekili sayısı yetersiz olan Ecevit, ikinci gelen rakip parti Adalet Partisi’nden 11 vekil transfer ederek iktidara gelebildi. CHP-Güneş Motel hükümeti ömürsüz oldu!

CHP’nin değilse de Ecevit’in CHP ekseninde yeni bir parti ile iktidar olması, 28 Şubat yarı darbesinden sonradır.

CHP için önümüzdeki seçimde de olağan şartlarda iktidar ümidi yoktur. Z kuşağı, Ğ (yumuşak ge) kuşağı…bunlardan bir şey çıkmaz. CHP’yi ancak olağanüstü şartlar (darbeler mesela) iktidar için ümitlendirir.

Bu kesimlerde darbe veya darbe benzeri olağanüstü şartlar için beklentilerin yüksek olduğu bir dönemdeyiz. Çünkü Türkiye 2002 seçimlerinden bu yana bir partinin idaresi altındadır. Hatta parti değil, bir liderin denilse yeri var. Uzun süren iktidarların yıpranması kaçınılmazdır. Buna rağmen Türkiye’de muhalefet hasretiyle cayır cayır yandığı iktidara bir türlü ulaşamamaktadır.

Her türlü gayri ahlakî yola başvurulmasına rağmen neden sonuca ulaşılamamaktadır?

Bunun üzerinde en önce CHP’liler düşünmelidir. Türkiye’de iktidarlar değişir, muhalefet, daha doğrusu ana muhalefet değişmez! Bu değişmezlik çözülmeden Türkiye’nin siyasî sistemi halk oyuyla değişmez. Daha önce CHP’nin muhtelif seçimlerde aldığı oy oranlarını verdik. Ya 2018 seçimlerindeki oy oranı nedir? Yüzde yirmi iki virgül altmış dört! Daha önceki rakamların çok gerisinde!

Yüzde yirmi iki buçukluk bir partinin iktidara gelmesi için bir mucizeye ihtiyaç vardır. CHP için mucize ancak Türkiye’nin felaketinden çıkarılabilir. Bu beklenti her sarsıntıyı ümide çevirmek için bekleyen kesimleri harekete geçirmektedir. CHP ve şer güçleri, milletin felaketiyle üzülmemekte, milletin sevinciyle sevinmemektedir. Milletin sevindiği gün, bunların kara yasıdır.

Son orman yangınları elbette milleti derin bir üzüntüye sevketmiştir. Yangın bölgelerinde halkın canhıraş bir şekilde söndürme faaliyetlerine katıldığı görülüyor. Onlar canlarını yakan yangını söndürmek için kendilerini feda ederken, birileri çaresizliği ranta çevirmeye çalışmaktadır. Görünen odur ki, muhalefetin kara propagandasından yangına maruz kalan halk değil, yangını uzaktan seyredenler etkilenmektedir.

Türkiye’nin yangın haritasına baktığımız gibi, dünyanın yangın haritasına da bakmak bazılarının akıllarına bile gelmemektedir. Yunanistan’dan başlıyarak Makedonya, Kosova, İtalya, İspanya… orman yangınları ile mücadele etmektedir. Oralarda felaketi önlemek için elbirliği, işbirliği varken, Türkiye’de nifak ve şikak işlemektedir. Çünkü o ülkelerde CHP ve THK yoktur!

Böyle felaketleri kendi yönünden fırsata çevirmek için dilimizde başka bir deyim vardır: Yangından mal kaçırmak!

Muhalefet yangından iktidar kaçırmaca hesabı içindedir. Yanlış hesap sandıktan döner!