Kitabın başındaki yazar hitabında bu masalları ortaya çıkarmak için yasaklı Uygur özerk bölgesine, Almanya'ya, Rusya'ya, oralardaki müzelerin depolarına, kilitli sandıklara, tozlu raflara uzanan araştırmalar gerektiğini, sonuçsuz arayışlara rağmen Masal Dede'nin hevesinin hiç kırılmadığını, her duyulan, her okunan masalın nasıl değerlendirilip günümüze eriştirildiğini anlamış oluyoruz.
Göktürk hükümdarı Mukan Kağan'ın Çin'e gelin giden, prenses olan kızı Asena'nın mezarı Çinliler tarafından bulunup efsanenin ardı gelince kitabın ilk üç baskıda "Serçe Koyun Avlarken" olan adı dördüncü baskıda "Asena" olarak değişmiş ve nihayet Asena efsanesi, "dişi kurt" bağlamının ötelerine geçen yeni hâliyle bize sunulmuş. Asena efsanesinin direğini, Asena'nın, Göktürklerle Çinliler arasında o güne kadar sağlanmamış bir barışı sağlayacak olan evlilik şartları oluşturuyor. Bu üç şart; Çin'e ülkesinin sanatçılarıyla ve halka dağıtılacak yerel ürünleriyle gitmek, yay kuşanıp at binmekten vazgeçmemek ve evleneceği adamı beğenmezse geri dönmek. Türk töresinde öze bağlılığın izini, obayı daim kılma dürtüsünü buluyoruz. Çin imparatoru da bu şartları kabul edip iki millet arasındaki kaynaşma sağlanınca Asena, yurdunun ve milletinin selametini bin yıllara vardıran bir melike olarak efsaneleşiyor. Feyzioğlu'nun, alışık olduğumuz masal dilinden ziyade hikâye diline yaklaştığı bu kısımda Göktürk kültürüne dair birçok izle birlikte sanatın ve sanatçının toplum hayatındaki önemini kavrıyoruz. Zira "toygun" denen halk vekilleri sanatçıların gönderilmesi kararını çok zor kabulleniyorlar. Sanat, özellikle müzik, yemeğin tuzu ve baharatı gibi hayatın lezzeti olarak görülüyor ve kimse, savaş pahasına da olsa bu zenginlikten vazgeçmek istemiyor.
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/yucel-feyzioglunun-kardes-masallar-dizisi-k4968.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.