Küresel düzen en bariz özelliği, iletişim ile bilgiyi dilediği gibi biçimleyerek dolaşıma sokmak. Haberin kime, niye ulaşması gerektiği, nasılını da beraberinde getiriyor. Bilgi yanlış ve çarpık haliyle oyun hamuruna dönüşerek, onu üretenin maksadına hizmet ediyor.
İnsana ulaşan haber/bilgi reaksiyon gerektirdiğinde buna muktedir olunmadığının görülmesiyle yeni bir işlev kazanır. Katliam haberi alan insanın içine gireceği ruh hali Postmodern tasavvurun ilgi alanından kopuk değil.
İletişimin dolaşım hızı, ona ulaşanların reaksiyonu ile doğru orantılı değil. Dahası silahın, ölümün, dolaşım hızı barış çabası ile aynı değil. Çelişkili bu durum kötülüğün kaza gibi kabulünü, iyi niyetin çaresizlik olarak algılanmasına neden oluyor.
Kimi zaman gözümüzün önünde görüneni göremiyoruz; algımız kurgulanmış görme biçimine ayarlı hale geliyor. Mesela savaşların üçüncü tarafı olan ve skoru kontrol eden silah tacirlerini çatışma sıcaklığında unutur hale geliyoruz.
Yazının devamı için: http://www.dunyabulteni.net/yazar/ahmet-mercan/19929/yatacak-yerimiz-yok
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.