Ramazan'da yalnızca oruca başlamıyoruz. Topyekün bir seferberlik halinde "insan" olabilmek için çekiyoruz besmeleyi. Zira insan gerçek anlamda ancak Allah'ın adını anarak başlayabilir.
Ramazan bizi korumak için geldi. Hani filmlerde olur ya; siperde bekleyen asker arkadaşına "Sen koş! Ben seni silahımla korurum!" der. Hakikati gördüğü halde ona yönelme cesaretini bulamayanların ne sadık koruyucusudur Ramazan... "Ey iman edenler, sizden öncekilere farz kılındığı gibi, size de oruç farz kılındı. Ta ki korunasınız." (Bakara, 183)
Hilal yarışı başlattı, yıldızlarını arıyor. İbadeti öne sürerek sorumluluklarını yerine getirmeyenlerin bu yarışta yeri olmadığını ilan ediyor yarışmacılara. Bedir Savaşı'nı ve Mekke'nin Fethi'ni örnek veriyor. Tarihin bu iki büyük inanç zaferinin Ramazan toprağında nasıl kök salıp dallarıyla evreni kucakladığını... "Biz sıcağı çok şiddetli olan bir mevsimde, Ramazan ayında Rasulullah -sallallâhu aleyhi ve sellem- ile birlikte sefere çıktık. Hararetin şiddetinden herkes elini başına koyuyordu. Aramızda oruçlu olarak sadece Allâh Rasûlü ile İbn-i Ravâha vardı." (Buhari, Savm 35; Müslim, Sıyâm, 108.)
Ruhsata uymalarını istemişti çünkü Peygamber. Seferi olana oruç tutma zorunluluğu getirmiyordu Allah. "Ramazan ayı öyle bir aydır ki, insanlara doğru yolu gösteren, hak ile batılı ayıran Kur'ân, o ayda indirilmiştir. Sizden her kim ayı görürse oruç tutsun. Kim de hasta olur veya seferde bulunursa, diğer günlerde o kadar oruç tutsun. Allah sizin için kolaylık ister, güçlük istemez..." (Bakara, 185)
Yarışı kazananlardan İbrahim b. Ethem hakkında bir yaz günü tutulan kayıt şöyle: "Ramazan'da çıkar, ekin biçer, verilen ücreti fakirlere dağıtır, gece saatlerce namaz kılardı..." Yine kazananlardan Bayezid-i Bistâmî, bir Ramazan günü uzun bir yolculuktan sonra Bistam şehrine gelmek üzereydi. Halk onu karşılamak için yollara dökülmüştü. Bayezid şehre girer girmez dükkandan bir somun ekmek alıp yiyince, onu Ramazan'da yemek yerken gören halk dağılıp gitti. Bunun üzerine Bistâmî gördüğü anlayışsızlığı etrafındakilere şöyle yorumladı: "Görüyorsunuz değil mi? Bir İslamî ruhsatı uygulayınca halk reddetti beni!" Kazananlar kaybedenler kadar çok. İmam Şafii de kazananlardan. Harun Reşîd'le arasını, "İmam Şafii Kur'ân'ı ezbere bilmiyor," diyerek açmak istemişlerdi. Gerçek de böyleydi. Harun sınamak için Ramazan ayında imamlık yapmasını emredince fitneyi fark eden İmam Şafii her gün bir cüz Kur'ân ezberleyerek teravihte okumuş, böylece Ramazan ayında baştan sona Kur'ân'ı ezberlemişti.
Ramazan; Allah'ın seçtiği ay. Bütün kutsal kitaplar zamanın bu sırlı kumaşına sarıldı. Yalnız Kur'ân-ı Kerîm'i değil, Hz. İbrahim'in sahifelerini, Tevrat ve İncil'i de Ramazan'da indirdi Hakk. Kur'ân'ı işaret ediyorsa Ramazan boşuna değil. Akşam ezanları bir lokma ekmekle bir yudum suya çağırmıyor yalnız. İnsan olma vakti! Kur'ân'ın "Ey insanlar!" seslenişi bu yüzden. Bu hitaba layık olabilmek için "insan" olmaktan başka çare yok. "İnsan" olmadan Kur'ân'ın muhatabı olunmuyor çünkü. "Ey insanlar!" nidası "Buradayım, geliyorum!" cevabını istiyor insanlardan. Fakat hazır mıyız fırlamaya siperinden nefsin! Ramazan koru bizi!
Abdullah b. Mes'ud anlatıyor: "Allah Rasûlü sallallahu aleyhi ve sellem bana, 'Kur'ân oku.' dedi. Ben, 'Kur'ân Sana indirilmişken onu yine sana mı okuyayım!?' dedim. O, 'Onu başkasından dinlemeyi severim.' dedi. Ona Nisâ Sûresi'ni, 'Her ümmetten birer şahit getirip bunlara karşı da seni şahit getireceğimiz zaman halleri nice olur?' (Nisâ, 4/41) buyruğuna varıncaya kadar okudum. Bu sefer, 'Bu kadarı yeter.' dedi. Ona dönüp baktığımda gözlerinden yaşlar boşalıyordu."
22.07.2012 Zaman
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.