“Bana dediler ki: “Kâbe işgal altına girse ne olur?”, ben de dedim ki: “Ölünceye kadar işgalden kurtarmak için savaşırım.
Peygamberimiz (sav) sahabenin eline bir mektup tutuşturup “Al şunu, filanca krala götür” deyince sahabe tereddüt etmezdi. “Ben oraya nasıl gideceğim, o dili bilmem” gibi mazeretler uydurmaya kalkmazdı. İşin sonunda tatlı candan olmak da vardı. Nitekim Busra emirine gönderilen elçi Haris b. Umeyr katledilmişti. Ama asla kendilerine verilen vazifeyi yerine getirmede tereddüt göstermediler, mazeret uydurmadılar. Bize düşen vazifeyi yapmaktır. Takdir de, başarı da Allah’a aittir. Bize değil...
Bize yansıtılan kahraman figürlerine bakıldığında karşımıza güçlü kuvvetli, alımlı çalımlı tiplerin çıktığı herkesin mâlumudur. İşin algı tarafı böyledir. Fakat hayatımıza bir şekilde dokunan asıl kahramanları çoğu kez bilmeyiz bile. Çünkü onların algıyla işi olmaz. Sahici, kanlı canlı birer gerçektirler. Alımlı çalımlı olmak diye bir dertleri yoktur. Görevini yerine getirmeye çalışan sıradan insanların iç huzuruyla bir köşeye çekilmiş, yine yapacakları hayır hasenatı düşünmeye devam ederler. Kahramana dair algımızı ters yüz eden, bize öğretilen ne varsa allak bullak eden bu mütevazı kimlikler, çoğumuza imkânsız gibi gelen dev meseleleri tam bir teslimiyetle yüklenirler omuzlarına. Bize hatırlattıkları en çarpıcı gerçeği ise çoktan unutmuşuzdur:
Devamı: https://www.gzt.com/gercek-hayat/ayasofyayi-actiran-ruya-3548191
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.