Goethe Enstitüsü’nün dil kurslarına katılmak üzere iki defa Almanya’ya gitti.Bu sırada belli başlı Avrupa ülkelerini ve kültürlerini tanıdı.1975’de Makine Kimya Endüstrisi Kurumu’nda mütercim olarak çalışmaya başladı.Bir grup arkadaşıyla “Mavera Dergisi”nin kuruluşunda ve yayınında görev aldı.1976’da TRT Genel Müdür Mütercim Sekreteri görevine atandı.Aynı kurumun değişik ünitelerinde raportör, araştırma görevlisi, uzman ve şef olarak çalıştı.İstanbul Radyosu’nda denetçi olarak görev yaptığı sırada 7 Haziran 1987’de vefat etti.
Zarifoğlu, kendine özgü şiirleriyle tanındı.Zarifoğlu’nda şairlik mizaç olarak belirir.Şiiri dıştan çok içe dönük bir anlatıma yönelir.İç ürpertileriyle, hayretle başlayan şiiri metafizik ürpertiyle bilgeliğe ulaşır.Hikaye, roman ve günlük türünde yazdığı kitaplarında şair duyarlığı egemendir.Çocuklar için yazdığı kitaplarda fantezi ile olağanüstü, gerçekler dünyası ile hayâller dünyası iç içelik gösterir.
Yayımlanmış Eserleri:
“İşaret Çocukları ( Şiirler, 1967 ), “Yedi Güzel Adam” ( Şiirler, 1973 ), “İns
( Hikayeler, 1974 ), “Menziller” ( Şiirler, 1977 ), “Yaşamak” ( Günlükler, 1980 ), “Serçekuş” ( Uzun Hikaye, 1983 ), “Ağaçkakanlar ( Masal, 1983 ), “Katıraslan”
( Masal, 1983 ), “Yürek Dede ile Padişah” ( Masal, 1984, Türkiye Yazarlar Birliği Çocuk Edebiyatı Ödülü ), “Savaş Ritimleri” ( Roman, 1985 ), “Korku ve Yakarış”
( Şiirler, 1986 ), “Bir Değirmendir Bu Dünya” ( Denemeler, 1987”, “Motorlu Kuş” ( Masal, 1987 ), “Sütçü İmam” ( Tiyatro, 1987 ), “Gülücük “ ( Şiir, 1989 ), “Ağaç Okul” ( Şiir, 1990 ), Çocuklarımızla Atlara Biniyorduk ( Toplu Çocuk Kitapları
( 2006 ). Cahit Zarifoğlu, yazılarında Zarifoğlu, Abdurrahman Cem, Ahmet Sağlam, Vedat Can ve Adem Yaşar müstearlarını kullandı.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.