Eğer hoparlörün sesi çok açıksa, korkutucu bir durum oluşurdu titreşim sesinden. Çünkü beklenmedik anda listenizden biri size titreşim gönderebiliyordu. Winamp ile müzik dinler, bunu da Msn'de kişisel ileti kısmına yansıtırdık. Ne dinlediğimizi görmeliydi herkes.
Sonra forum siteleri ile tanıştık. Sitenin en aşağısında online kullanıcılar kısmında kullanıcı adımızı görmek mutluluk veriyordu. Bir konu başlığı açardık ve altına cevaplar gelirdi. Bazen bir moderatör, atlı süvari gibi çıkagelir ve konu kilit diyerek kapatırdı konuyu. Konu kapanırdı ama bizim için kapanmazdı. Üzülürdük ama pes etmez yeni konuların peşine düşerdik.
Her şey bu seviyede ilerlerken Facebook girdi hayatımıza. Bu seviye şimdiye göre iyiydi çünkü. Facebook bambaşka bir alem oldu hepimiz için. Sanatçılar, futbolcular, askerlik arkadaşımız, çocukluk arkadaşımız ve daha nicesini bir anda karşımızda bulduk. Ömrümüz boyunca bir daha asla görmeyeceğimizi düşündüğümüz insanları çok rahat bulmaya başladık.
Aradan geçen yıllar, Instagram, Twitter gibi sosyal medya ağlarını da getirince neye uğradığımızı şaşırdık aslında. Tabi bunu yıllar sonra farkedecektik. Kim derdi ki bu mecralar sıla-i rahimi azaltacak, insanlara ruhi bunalımlar yaşatacak, hatta suç işlemelerine vesile olacak diye. Bunların hepsi oldu. Hem de çok fazla oldu.
Devamı:https://www.kitaphaber.com.tr/dilhane-dergisinin-53-sayisi-yayimlandi-mayis-2022-k4749.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.