Akademisyen-yazar Prof. Dr. Cemal Kurnaz TYB Ankara’nın ‘Kırklar Meclisi’ne konuk oldu. Divan edebiyatının itibarını iade eden bir kuşağın mensubu olmaktan gurur duyduğunu dile getiren Kurnaz, bu konuda günümüzde yapılan çalışmaları “Sanki kaliteden ziyade sayıya daha çok önem veriliyor, performans olarak istatistikleri çok daha önemsiyorlar” diyerek eleştirdi.
SALİHA SULTAN
Türkiye Yazarlar Birliği’nin (TYB) kuruluşunun kırkıncı yılı dolayısıyla başlatılan ‘Kırklar Meclisi, Edebiyat ve Hayat Söyleşileri’nin konuğu yazar, akademisyen Prof. Dr. Cemal Kurnaz oldu. Kurnaz, usta hikayeci Necip Tosun’un yönettiği söyleşide ilk öğretmenlik tecrübesini Urfa’da yaşadığını, burada sıradan insanların Fuzuli’den Nebi’den gazeller okuduğuna şahit olduğunda yaşadığı şaşkınlığı şu sözleriyle dile getirdi. “Ben onları bilmiyordum. Halkın bilebileceğine de ihtimal vermiyordum. Bana öğretilenlerle çelişiyordu. O yıllarda bize öğretilen edebiyat şu idi: Osmanlı Dönemi’nde bir büyük halk kitlesi vardı, bir de halk olmayanlar, yöneticiler vardır. Bu yöneticiler sarayda yatıp kalkarlardı. Onlara kasideler yazan, onları övmekle yükümlü olan Divan şairleri de sarayda yatıp kalkarlardı, asla surların dışına çıkıp halk ile görüşmezlerdi. Onların edebiyatı Arapça, Farsça, Türkçe karışık yapay bir dil olan Osmanlıca idi. Halk bunları anlamazdı.” Kurnaz, Urfa’da yaşadıklarını Hacettepe Üniversitesi’nde edebiyat okurken daima aklının bir köşesinde tuttuğunu kaydetti.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.