Bir ders saati süresinde çıkan ‘Oğlumuz’ sonrasında ise istediği an istediği kadar hikaye yazabilecek bir yazardır o. Ve Havuçlu Pilav Meselesi’ni çözüme bağladıktan sonra artık ne geride kalan Tıbbiye ne de Edebiyat... O balık gibi kafasından avlanan insanlığın derdini yüklenerek yoluna devam eder. Çünkü kaderi politik kararlarla şekillenen ve kurtuluş ümidi olarak politikacıların görüldüğü bir ülkede insanlarının okuduklarıyla birer milis haline geldiğini görmektedir. O halde edebiyat ile resmi tarihin ve ideolojilerin önüne geçilme vaktidir, başlar “düşman kazanma sanatı”nın büyük icralarına.
Düşman kazanma sanatı
“Gerçeği ben, yaşadığım ortamda, düşman kazanma sanatı olarak gördüm: Düşünce için, kanaat için düşman kazanmak alınyazısı gibi bir şeydi.” Kendi kaderini böyle gören bir edebiyatçı olarak edebiyatımızdaki en büyük noksanı din kültürü eksikliğine bağlaması, onun yaşadığı dönem düşünüldüğünde nasıl bir yalnızlık ve düşmanlıklar ortasında kaldığını da, alınyazısını da özetler aslında. Çünkü o merkezdeki şak şak gürültüleri arasında halkın mimiklerindeki ifadeleri okuyabilecek kadar gürültüden uzaktadır. Bu nedenle de onun en büyük farkı olarak ‘yakın tarihimize resmi tarihin dışında bakabilmesi’ gösterilir. Aldığı tepkiler de zaten hep bu yöndedir zira o ‘Atatürk’ün kurduğu tiyatro’da ezan okunmasına vesile olur. Olacak iş değildir doğrusu!...
Yazının devamı: http://www.dunyabizim.com/Manset/16131/dusunce-icin-dusman-kazanmak-alin-yazisidir.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.