Günümüz sanat anlayışı insanı yalnızca icra ettiği sanatla sınırlandıran bir yapıda. Bununla birlikte sanatı sahneye ve müzeye konabilecek bir şey olarak kabul etmekte. İkinci cümle ayrı bir tartışma. İlk cümleden devam edersek, çağın önümüze koyduğu sanatçı profili tek yönlü kişilerden oluşmakta. Bu, bir işe daha çok mesai harcamakla o konunun üstadı olunacağı fikrinin mahsulü. İstisna olanlar tabii ki de var. Fakat sahneye çıkanların ve sanatçı olarak lanse edilenlerin ekserisinin icra ettikleri sanatın dışında bir meşguliyetleri olmuyor.
Türk müziğinin meşk silsilesiyle yetişen sanatçılar ise, yukarıda şikayetlendiğim hususları üzerine alınmaması gereken gerçek sanatçılar. O gerçek sanatçıların son dönemdeki en önemli isimlerinin başında gelen Alâeddin Yavaşca, günümüzde şahid olduğumuzun aksine, ne müzik için doktorluğunu ne de doktorluğu için müziğini ihmal etmiş bir şahsiyet.
Gerçek ve entelektüel bir hekim
Türkiye'nin muhtelif meşhur hastahanelerinde doktorluk ve başhekimlik yapan Prof. Dr. Alâeddin Yavaşca, mesleki hayatı esnasında Tıp Dünyası, Şişli Hastanesi Bülteni, Zeynep Kamil Hastanesi Bülteni, Vakıf Gureba Bülteni, Haseki Tıp Bülteni, Sağlık Bakanlığı Bülteni'nde yayınlanmış 54 bilimsel neşriyata imza atmış ve yanısıra birçok ulusal ve uluslararası sempozyumlara katılmış ve bildiriler sunmuş bir isim.
Alâeddin Yavaşca, tıbbı da bir yerde müzik gibi gördüğünü söyler. Bir çok hekimin aynı zamanda müzisyen olmasını "Çünkü tıp zor iştir. Dertli insanlarla beraber oluyorsunuz. O ruh haletinin ya şiirle, ya güzel sanatlarla ya musikiyle tedavi edilmesi gerekir." ifadeleriyle izah eder. Bu hekimler bana hep hekimlerin hekimi İbn Sina'yı anımsatır.
Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/19093/evliyalarin-sozunu-gazinoya-dusurmedi.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.