Hazret-i Peygamber Efendimiz doğduğunda

(İçimde cevelan eden âciz kelimelerle Mevlid-i Nebî’yi kaleme almak cüretimi, Efendimiz Aleyhissalâtüveselâmın iltifatına nail olan “Kasîde-i Bürde” nin şairi Ka’b bin Züheyr, “Su Kasidesi”nin büyük şairi Fuzûlî, “Mevlid”in şairi Süleyman Çelebi ve “Müseddes-i Mütekerrir”in şairi Şeyh Gâlib üstadlar bağışlasınlar)

Bir kutlu sancı dolaşır Âmine Hâtun’un evinde /Âmine Hâtun alıp sancılarını saçar bir göğe, bir toprağa / Rüyasına yatar da bekler muştucusunu / Bir doğumun müjdesiyle uyanır nurlu bir şafakta / Dilinde dualar mukaddes bir ateş gibi yürür damarlarına /Anlamıştı yüreğinde kutlu bir sancının vurduğunu / Hissetmişti yüreğinde nûrun bir topak gibi durduğunu /

CÜMLE ÂLEMİN EFENDİSİ DÜNYÂYI TEŞRİF ETTİLER

Gagasında hurma dallarıyla pencereye konarken kuşlar / Cebrail aleyhisselâm nurdan sevinciyle girer pencereden / Âmine Hâtun’un açık ellerine bir demet gül bırakıp gider. Âmine Hâtun’un sağ omuzunda gül kokulu bir çocuk doğar / Merhum Abdullah oğlu, Abdülmuttalib torunu Cümle Âlemin Efendisi dünyâyı teşrif ettiler / Şifâ Hâtun duyurdu kutlu doğumu / Ey Abdülmuttalib! Veriyorum işte müjdemi! / Âmine Hâtun’un bir oğlu oldu / Doğduğunda evin içi nurla doldu / Doğan çocuğu melekler yıkadı / İki omuzu arasına risâlet mührü basıldı / Bunu duyan Abdülmuttalib eve yürüdü /Âmine Hâtun rüyasını anlattı / Semâdan gelen nurlu kişiler Muhammed adı verilsin doğan çocuğa, dediler /Abdülmuttalib kucağına aldı / Doğuştan sünnetli, doğuştan göbeği kesilmiş bir nur topu tutuyordu / Baktı maşallah dedi, gözü kamaştı / Sevinci yerden göğe, gökten yere dolaştı Mekke’nin üzerinde kondu / Kâbe’ye gitti Allah’a şükretti / Ey Mekkeliler! Bir torunum oldu sevinin / Adını Muhammed koydu melekler / Göktekiler ve yerdekiler onu övsün / Fakirlere ziyafet verilsin, yetimler ve âcizler doyurulsun, dedi / Hanifler, Muhammed Mustafa’ya Kâbe’de dua ettiler İbrahimce.

“VAHDETİN GÜLÜ” YLE GÜL ÇAĞI BAŞLADI

“Vahdetin Gülü” doğduğunda nûrunun şavkı vurdu yeryüzüne / Dünyâ karanlıktan çıkıp nûra boğuldu / İnsanlığın kalp ve dimağında ulvî inkılâplar oldu / Allâhu Teâlâ, Cebrâil a.s.’a yeryüzünü gül kokusuyla taçlandırmasını buyurdular. Kuşlar o gün Gül hecesiyle öttüler / Şiirler ve nağmeler Gül adıyla çınladı göklerde / Çölde “Ayın On Dördü Yetim” doğduğunda / Kumlar sevincinden semâya dönüp serinliğe erişti / Azgın insanların yürekleri yerlere döküldü / Muhammed Mustafa o gün “Gül” oldu / Gül bir çiçek adı olmaktan çıktı / O gün herkes Gül’ü sevdiğini söyledi / Gül’ün yaydığı koku ile kalpler ve yeryüzü temizlendi / Gül zamanıydı, Gül çağına girildi / İnananların yüzünde Güller açılmaya başladı / Bundandır ki o gündür bugündür Allah dostları Gül alıp satmaya başladılar.

Devamı: https://www.yenisoz.com.tr/yazarlar/hazret-i-peygamber-efendimiz-dogdugunda-6838/