Peyami Safa, Osmanlı’dan Cumhuriyet’e intikal eden, Osmanlı medeniyet tasavvurunu bilen, Doğu ve Batı’nın edebiyat ve felsefesine vâkıf ender münevverlerden biri. İçinde bulunduğu ve büyük bir kültür ve medeniyet buhranının yaşandığı, değerlerin yok sayıldığı geçiş döneminde, birçok son dönem Osmanlı aydınında olduğu gibi mensubu olduğu medeniyete yabancılaşmamış, onu red ve inkâr yoluna gitmemiş, aksine yeri geldikçe savunmuştu.
Cumhuriyet’in ilanından sonra birbiri ardına gerçekleştirilen devrimler neticesinde reddedilen miras bir ölçüde Safa tarafından dillendirilmiş ve savunulmuştur. Özellikle Harf ve Dil Devrimi’nden sonra yaşanan büyük kültürel buhrana karşı Safa, daima muhalif bir tavır sergilemiş ve o dönemde söylenmesi gerekeni söyleme yoluna gitmişti.
Gazetelerde yazmış olduğu fıkralarının bir araya getirilmesinden oluşan “Osmanlıca, Türkçe, Uydurmaca” adlı kitabında yer alan makalelerin büyük bir çoğunluğuna bakıldığında Safa’nın temel meselesinin Osmanlı Türkçesi, Dil ve Harf Devrimi, Türkçe’nin yeni terim sıkıntısı, Türkçe’de kavram karmaşası, gazete ve dergilerin dili, okullarda ve üniversitelerde yeni alfabeyle okutulacak ders kitaplarının henüz hazırlanamamış olması, uydurma kelime hastalığı gibi meseleler olduğu görülmektedir. Bu meseleler üzerinde uzun uzun durduğunu ve hatta kimileri üzerinde defaatle yazılar kaleme aldığını görüyoruz.
Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/17305/her-turkun-musterek-soyadi-osmanlidir.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.