Konumu itibariyle Eyüp yönüne bakan surların en tepe noktalarında birine kondurulmuş bu eser, çevre yolundan geçerken bakışlarımın zarûrî istikâmeti olmaktan kendini kurtaramıyordu. Oktay Türkoğlu yazdı.
Osmanlı mimarlığının en güçlü devrinin aynı zamanda bu imparatorluğun siyasi, ekonomik ve kültürel olarak zirvede yer aldığı bir yüzyılda yani 16. yy'da ortaya çıkmış olması tesâdüf olmasa gerektir.
İstanbul'un fethinden sonra artık bir emperyal kuvvet olmaya doğru ilerleyen bir devletin, ilk olarak fethettikleri şehirleri imar etmesi büyük bir ehemmiyet arz ediyordu. Bu anlamda İstanbul çok kısa bir süre içerisinde çeşmelerden medreselere, camilerden mekteplere yüzlerce eserle doldurulmuş ve çok kısa bir süre zarfında Yahya Kemal'in deyimiyle ''Türk İstanbul'' teşekkül etmiştir.
Mimar Sinan'ın hepimizin malûmu olan çıraklık-kalfalık-ustalık üçlemesini Şehzade, Süleymaniye ve Selimiye üzerinden gösterdiğini biliyoruz. İvaz Efendi Camii'ni Sinan'ın son eserlerinden biri olarak, -camiinin mimarı Sinan mıdır değil midir spekülasyonunu bir kenara koyarsak- Selimiye Camii’nden sonra yapmış olduğu ustalık dönemi eserlerinden biri olarak tanımlayabiliriz.
Sinan'ın diğer çok önemli yapıları Azapkapı Sokullu ve Eyüp Zal Mahmut Paşa camileri gibi uzun zamandır restorasyonda olan bu göz nûru caminin açılmasını dört gözle bekleyenlerden biriydim. Konumu itibariyle Eyüp yönüne bakan surların en tepe noktalarında birine kondurulmuş bu eser, çevre yolundan geçerken bakışlarımın zarûrî istikâmeti olmaktan kendini kurtaramıyordu.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.