Kitap-eleştiri ağırlıklı bir dergi projesi olan arkadaşım, iki soruşturma sorusu ile dergiye katkıda bulunmamı istemişti. Sorular şöyle idi: Yayınladıktan sonra pişman olduğunuz bir kitabınız var mı? Neden? Kıymeti bilinmemiş bir kitabınızın olduğunu düşünüyor musunuz? Hangisi? Neden? Soruları cevaplandırdım, gönderdim ancak arkadaşım bize açıklamadığı sebeplerle derginin neşrine imkan bulamadığını söyledi. Bu sorular çevresinde gelişen yazıyı paylaşmanın zamanı geldi diye düşünüyorum. |
Yayımladıktan sonra pişman olduğum hiçbir kitabım yok. Eğer erken yayımlanmış olsaydı, veya istemediğim bir çevrenin yayınevi neşretmiş olsaydı belki bir pişmanlık duyabilirdim.
İkinci soruyu şöyle cevaplayabilirim: Benim kıymeti bilinmemiş kitabım yok fakat kontrollü dalgınlığa gelmiş iki kitabım var. 
Bunlardan biri hikaye kitabı diğeri ise deneme kitabımdır.
Önce kontrollü dalgınlık ne demek onu açıklamam gerek.
Midhat Cemal, dostu Mehmet Âkif’i anlattığı biyografi eserinde rastladım bu söze.
Midhat Cemal’in anlattığına göre Mehmet Âkif, Darülfünuna ders vermeye giderken Duyûn-ı Umumiye’nin önünden geçmek zorunda kalırmış. Çünkü bu müessese yolunun güzergâhında imiş.
Altı yüz yıllık devletini borçlandırıp sömürerek yıkımına sebep olduğu için Duyûn-ı Umumiye’ye olan öfke ve kini sebebiyle bakışlarını bile ondan esirgemek isteyen Âkif, daha binaya gelmeden önce ya yanındaki ile bir sohbete girer ya zihnine bir mesele takar ve bunlarla meşgul olurken binanın önünden geçer gidermiş.
Midhat Cemal işte bu taktiğe “kontrollü dalgınlık” diyor.
Benim iki kitabımın başına geldi kontrollü dalgınlık.
Sağ olsun kitap dergileri, gazetelerin kültür sanat sayfaları, yıl değerlendirmeleri kitaplarımın güzergahına gelince dalgınlığa vurdular işi. Neden böyle yaptılar bilmiyorum. Biri Ankara’da yayımlandı diğeri İstanbul’da. Yani ki kontrollü dalgınlık tek bir şehre mahsus değil.
Devamı: https://www.dunyabizim.com/kitabin-kaderi-yazarin-kederi-makale,1755.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.