Birçok kesim, istiyordu ki, o, kafalarındaki tanıma uygun olarak, istedikleri kimse olsun. Unuttukları bir gerçek vardı o da Necip Fazıl’ın bu ölçüleri ve çerçeveleri tanımıyor ve mutlaka bu çerçeveleri parçalamış olmasıydı. Şimdi de “Herkes ve Bana Göre Ben” Necip Fazıl’ı tanıyalım.
Dünyaya o yaradılışta bir daha ve eşine benzer tarzda az gelebilecek olan Necip Fazıl, eseri, sözleri, davranışları ve jestleriyle bir bütün olarak düşünülmesi gerekli bir şahsiyettir. Adeta bölünmez, parçalanmaz ve bir kenarda bırakılamaz bir bütün… Necip Fazıl’ın şairliğini düşünürlüğünden, düşünürlüğünü gazeteciliğinden, gazeteciliğini yaşantısında ve polemiklerinden ayırıp düşünmek pek mümkün değildir.
Necip Fazıl demek, öyle bir kumaş demek ki, ondan bütün saydıklarımızdan iplikler iç içe dokunmuştur. En soyut bir düşünceden en somut bir eyleme geçiş mümkündür onun diyalektiğinde… Çünkü tümünü bir sentez halinde yaşamıştır… Bir ışık, bir som mermer gibi adeta…
Üstadın toplumumuzda, zamanında ve yeterince anlaşılmamasında, başka faktörler yanında, bu özelliğinin de rol oynadığı düşünülmektedir. Çünkü: O klasik tarif ve tanımlara uyan şair, düşünce adamı, gazeteci ya da politikacı tanımlarında hiç birine uymuyordu. Her kesimden etkinliği olan kişiler bu nedenle onu izlemekte, değerlendirmekte ve teşhiste güçlük çekmekteydiler.
Birçok kesim, istiyordu ki, o, kafalarındaki tanıma uygun olarak, istedikleri kimse olsun. Unuttukları bir gerçek vardı o da Necip Fazıl’ın bu ölçüleri ve çerçeveleri tanımıyor ve mutlaka bu çerçeveleri parçalamış olmasıydı. Şimdi de “Herkes ve Bana Göre Ben” Necip Fazıl’ı tanıyalım.
Devamı: https://www.insaniyet.net/necip-fazilin-gozunde-necip-fazil-herkes-ve-bana-gore-ben/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.