Peyami Safa’nın ismi geçince çoğumuzun aklına ilkin bir romancı gelebilir lâkin onun aynı zamanda muhtelif meseleler üzerine kafa yoran ve çarpıcı yazılara imza atmış bir münevver olduğunu göz ardı etmemek lâzımdır. Hassaten dilimiz üzerine yazdıkları çok büyük bir ehemmiyeti haizdir. Biz de Osmanlıcanın liselerde zorunlu ders olması münazaraları ve münakaşaları münasebetiyle, kendi ifadesiyle “Kalemi elime aldığım günden beri Türkçenin müdafaası için yazdığım satırları birbirine eklesem İstanbul-Ankara şimendifer hattından uzun olur” (Cumhuriyet Gazetesi, 30.03.1940) diyen Safa ile Osmanlıca üzerine söyleştik.
(Not: Bu “hayalî” röportaj metni, Peyami Safa’nın dil üzerine yazdıklarından müteşekkil olan “Osmanlıca Türkçe Uydurmaca” adlı kitabından iktibaslar yapılarak oluşturulmuştur.)
Dilimize dolanmış, “Osmanlıca” deyip duruyoruz. Dolayısıyla şimdi konuştuğumuz ile 100 yıl evvel konuştuğumuz başka dillermiş gibi bir algı oluşuyor. Bu, Türkiye Cumhuriyeti'nin, Osmanlı Devleti'nin devamı olarak görülmemesinden kaynaklanıyor olabilir mi?
Hiç şüphesiz bugünkü Türk devleti Osmanlı Devleti'nin devamıdır. Coğrafyası, tarihi, dili, kanunları, mülkî teşkilâtı aynıdır. Cumhuriyet rejimini kuranlar Osmanlı ricalidir. Edebiyat tarihimiz, kütüphanelerimiz Osmanlı kütüphaneleridir. Sanat abidelerimiz camiler, şadırvanlar, çeşmeler, medreseler ilh. Osmanlı mimarîsidir. Osmanlı milleti Türk milletiydi. Atalarımızdı. Osmanlı Devleti veya Osmanlı münevveri gibi tabirler, Cumhuriyet'ten evvelki devirleri kısaca ve kolayca hatırlatmak için bir tasarruftur, elverişliliktir, yoksa ayrı bir varlığın ve mahiyetin ifadesi değildir.
Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/18960/peyami-safa-liselerde-osmanlica-okutulmali.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.