İyi esnaf-iyi insan tipinin oluşması, sabır isteyen ve kademeli olarak yapılan bir eğitimle gerçekleşiyordu. İş kurallarının sırasıyla öğretilip uygulanması gibi, ahlak kuralları da ahi adayına tedrici olarak ve hazmettirilerek kazandırılır ve yavaş yavaş olgunlaşması sağlanırdı. Böylece ahi, örnek alınacak bir insan olarak başkaları için de -günümüzün tabiriyle- rol model olabilecek, şahsiyet sahibi bir insan olurdu. Hatta böyle bir insan, şahsiyet inşa eden bir eğitimci haline gelirdi.
Yukarıda bahsettiğimiz “Ahi Evran’dan gelen bu öğüt verme işi günümüzde de devam etmektedir. Her usta, yetiştirdiği çırak ve kalfasına önce iş yerinde uyması gereken kuralları öğretirken bir taraftan da iyi insan olma öğütleri vermekte, aynı zamanda kademeli olarak yapacağı işi öğretmeye çalışmaktadır. Arada bir fark var ki ahilikte ustalar da çırak ve kalfalar da çok sabırlı ve birbirlerine katlanmayı bilirken günümüzde kısa yoldan para kazanmanın peşine düşüldüğü için çırak-kalfa-usta arasında o eski saygı ve sevgiye fazlaca rastlanmamaktadır. Eskiden dövülmeden iş öğretilirken günümüzde usta ve kalfaların bir kısmı çırağı döverek işi öğretmek istemektedirler. Çünkü ustalığın bir gereği olan ahlakî olgunlaşmaya fazla önem verilmemektedir. Oysaki iş olgunluğunun yanı sıra ahlakî olgunluk da olmalıdır ki beklenen iş ve insan kalitesine ulaşılabilsin. Bu da dayakla, hakaretle değil, ahlaki erdemlerle gerçekleşebilir.”[1]
Ahilikte ahlaki olgunlaşmayı sağlayan kurallardan bazıları şahsiyeti olgunlaştırıp saygın bir insan olmak için, bir kısmı da iş hayatına ilişkin ahlak kuralları olarak konulmuştur.
İş hayatını ilgilendiren kurallardan bazılarını şöyle sıralayabiliriz:
Devamı: https://www.maarifinsesi.com/ahi-evranin-egitim-felsefesi-3/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.