Hicretle başlayan ömrü, mahpusluğun, suikastların, ilim meclislerinin ve tüm bunların yanında cihadın hâkim olduğu bir hayatın harman yeri olmuştur. Filistin’de doğan her evladın alnına dokunurken anaların yüreklerinin sevinçle beraber kıyılmasıdır şahadet. Evveli hicret olan bir ömrün ahirinin şahadet olması ise, eşine pek az rastlanır bir nişanedir yevmi kıyamette.
“Kudüs ey Kudüs! Seni unutursam sağ elim hünerini unutsun.”
İşte o ılık bahar sabahında, güneşin nuru sayha sayha yayılırken olur her bir şey. Hareketsiz bir beden üzerine birkaç füze fırlatacak kadar korkmuş mudur Siyonizm? Şeyh o vakur duruşu ile düşmanlarının gönlüne korku salarken, müminlerin ondan nasibi ne ola? “Ümmetin suskunluğunu sana şikayet ediyorum rabbim!” dedirtecek kadar bivefa mı durmuşuz yoksa? “Kudüs ey Kudüs! Seni unutursam sağ elim hünerini unutsun.” diyecek pek az insan çıkınca, şeyhin şikâyeti haklı bir intizar olmuştur müminler üzerinde.
Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/16406/seni-unutursam-sag-elim-hunerini-unutsun.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.