Muhtemelen ellili veya altmışlı yıllar. Münir Bey'in (Nureddin) İstanbul'da 'Münir Bey' olduğu zamanlar. Birçok yasaklamalara rağmen, besbelli Osmanlı kültürünün miras bıraktığı kulak zevkinin henüz yok olmadığı günler. Düşünün, bir balıkçı Münir Nureddin'i tanıyor ve mehtaplı bir yaz gecesinde denizde balık avlarken sahilden gelen nağmelerden etkilenip 'Münir misin be mübarek' diyebiliyor, hatta bir de istekte bulunuyor. Bu çok sıradan gibi görünen olay, aslında mûsikî kültürünün halkın en alt kesimlerine varıncaya kadar yaşamaya bir şekilde devam ettiğinin göstergesi sayılabilir. Ekmeğini denizden çıkaran, günde birkaç balık satıp çoluk çocuğunun rızkını temin edebilmenin derdine düşmüş bir balıkçı, -geçen haftaki yazımda da anlattığım gibi- gecenin bir vaktinde sahilden yükselen gazel icrâcısının müthiş sesini tanıyıp 'Münir misin' diyor ve aldığı 'ta kendisi' cevabı üzerine de 'o halde bir de karanfili okusun' diye karşılık veriyor. Eğer o günün Osmanlı medeniyet dairesinden uzaklaşmış İstanbulu'nda bir balıkçının zevki bu seviyelerdeyse, o medeniyeti yaşamış olanlar acaba hangi seviyelerdeydi ya da yine o zamanın İstanbulu'nda kültürlü bir İstanbul beyefendisi ya da hanımefendisi hangi seviyelerdeydi diye düşünmeden edemiyorsunuz.
Yazının devamı için : http://yenisafak.com.tr/yazarlar/YalcinCetinKayaPazar/muniri-ve-gazeli-bilen-balikcidan-itr%C3%AEyi-bilmeyen-ent/34471
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.