Eski TDK, ataların sözlerine, anaların ninnilerine, genç kızların mânilerine, şairlerin şiirlerine, âşıkların türkülerine, dervişlerin ilahilerine, dertlilerin ağıtlarına kadar yerleşmiş olan kelimeleri bile "yabancı" saymıştı. Yunus’un, Karacaoğlan’ın, Pir Sultan’ın sözlerini “Osmanlıca ve yabancı” diyerek yaftalamış, baltalamış, postalamış; Yunanca, Latince olan yüzlerce kelimeyi “öz Türkçe” diye okkalamış, markalamış, arkalamıştı...
***
Ya bugünkü TDK ne yapıyor?
Bakıyoruz, bu yeni TDK’nin de beli bükülüyor; imla kılavuzlarıyla lügatleri Türkçe bakımından sapır sapır dökülüyor...
İmla ve noktalama yanlışları, cümle düşüklükleri, izah kusurları, bilgi ve mantık hataları, yanlış misaller; otuz iki kısım tekmili birden...
Velhasıl dilimizin resmî merkezinde her çeşit Türkçe ayıbı arz-ı endam ediyor...
Kendi söylediğini duymayan, yazdığına uymayan bir TDK...
Ve yıllardır horlanan, sürekli azarlanan, intihara zorlanan, mezara yuvarlanan kelimeler...
Türkçenin elinden kimler tutacak?
C. Yakup Şimşek, 253 Sayfa, Ocak 2013
Sipariş:
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.