Ama duygu kalır, mutlaka kalır. Zihni biraz zorladınız mı hemen kenara çekilir, kalp işte orada çıkar karşınıza. İyi hissetmiştin bu kitabı okuduğunda, der. Sarsıcıydı, şaşırtıcıydı, öfkeliydi, duygu ağır basıyordu, der. Belki sonra, o kitabı düşünmeyi bıraktıktan bir süre sonra hatırlarız karakterleri, kurguyu. Hayat gibi yani. Üzerine düşmediğin bir zamanda ansızın çıkar gelir hikâye. Bazen aradığın anlam en geride yatar çünkü. Sakladığın, taşıdığın geçmişteki 'o' hikâyede, senin hikâyende.
Bazı kitaplar aklımızın, kalbimizin, zihnimizin yorulduğu ve bunaldığı zamanlarda bizi bizden uzaklaştırmak görevi görür. Bazı kitaplar da tam tersi; aklımızı, kalbimizi ve zihnimizi yeniden derleyip toparlamak görevi üstlenir. İlki kaçış'ı, ikincisi yürüyüş'ü temsil eder. Farkında olunur ya da olunmaz ama insana okurken haz veren esas şey anlamaya, bilmeye, olgunluğa dair olan şeylerdir. Hayatımızın herhangi bir anında tekâmüle dair ne hissedersek, o his bizi etkiler. Ayağa kaldırır, bizi silkeleyip kendimize getirir, dönüp geriye bakmamızı sağladığı gibi kafamızı ve yönümüzü ileriye çevirmemize de imkân sunar. Okumanın esası ve hazzı tekâmüldeyse, bir kitabı ikinci kez okumanın maksadı nedir? Neden bir kitabı ikinci defa okuma ihtiyacı duyarız?
Okuma ânının kendine has tadı ve yoğunluğu bazen tek başına yeter
Esasında bu soruların kesin bir cevabı yok. Çünkü okuma ânının o kendine has tadı ve yoğunluğu bazen tek başına yeterli olabiliyor. Kelimeleri yuvarlak içine almak, cümlelerin altını çizmek, paragrafları büyük bir köşeli parantezle belirgin kılmak; harflerin ve seslerin kıyısında dinlenmek, bilinçlenme yolunda kaybolmak, sonra tekrar aramak, bulmak ya da bulamamak... Tüm bunlar okuma ânının yaşattıkları. Karakterleri, kurguları, kitabın ismini-cismini ortadan kaldıran farkındalık anları. Yeniden sorulara dönecek olursak, evet bazen bir kitabı yeniden, yeniden ve yeniden okuruz. Okumak isteriz. Çünkü:
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.