Bir şey eksik, ama ne?

Her şeyden bir sürü olacak, ama hiçbir şey tat vermeyecek. Sultanahmet Fuarı’nı gezerken yanımdaki arkadaş kendisine intibalarını sormadığımız halde şöyle cevap vermişti: “Bir şey eksik, ama ne?”

Bir süre o eksik olan şeyi aramaya koyulduk. Şair İsmail Karakurt sanki cevabını çok önceden biliyormuş gibi “havalar soğuk” deyip sıyrılıverdi bu arayıştan. Belli ki yokluğu hissedilen şey muhabbetten mütevellit sıcaklıktı. Kitaplar bile gelişigüzel yerleştirilivermişti stantlara.Ayaküstü konuştuğumuz herkeste bir an önce ayrılma duygusu ağır basıyordu. Kimsenin işi yoktu, ama herkes alabildiğine meşguldü.

Necip Fazıl’ın dediği gibi bir durum muydu eksikliğini hissettiğimiz şey acaba? “Bir şey koptu benden şey, her şeyi tutan bir şey” derken belki de bu boşluğu işaret ediyordu üstat. Hiç tanımadığımız bir genç sanki neyi tartıştığımızı başından beri biliyormuş gibi lafa karıştı: “Samimiyet azizim samimiyet!” Bu ilk kez olmuyordu. Cağaloğlu yokuşundan aşağıya doğru inerken 35-40 yaşlarından bir kadın sözümüzü kesip “millet olarak okumuyoruz” diyerek hızla yanımızdan uzaklaştı. Oysa biz karşıya geçmek için Marmaray’ı mı yoksa vapuru mu tercih edelim diye konuşuyorduk. Herkes derin bir yalnızlık yaşıyor da bunun farkında değil galiba.

Daha önce var olup da şimdilerde bulamadığımız, ama ne olduğunu da bir türlü hatırlayamadığımız bir tat ne ola ki? Yaz günü boğazlı kazak özlemi anlaşılır gibi değil. Ne zaman çaya otursak daha ilk bardağı bitirmeden kalkıp giden insanlar var. Bulunduğu yere sığamama duygusu olmalı bu. “Nasıl olsa ramazan geldi birlikte acıkalım” dediğim arkadaş da bu teklifimi kabul etmedi ve “ben kendim acıkırım, gerek yok” cevabını verdi.

“Minyeli Abdullah”ın ilk baskılı kapağına bakıp bakıp sustum. Belki aradığımız şeyi o susuşta bulurum diye nafile yere dolaşıp durdum fuar koridorlarını. Yıllar önce yazdığım bir dize gelip konuverdi hafızama: “bir kuş eksik gökyüzünde, günlerden bir gün eksik”.

Devamı: https://www.dunyabizim.com/bir-sey-eksik-ama-ne-makale,140.html