Mezar taşlarında hüzün var
İstanbul’a ayak bastığımdan beri Osmanlı’ya ait olan mezar taşlarının sevgisi içimde günbegün büyüdü, büyüdü ve dallandı budaklandı. Her Müslüman için tarihi mezar taşları çok kıymetlidir ve çok kıymetli olmalıdır. Mezar taşı tarihî bir vesika olmakla beraber ahiretten sesler ve kokular getirir bize.
Nitekim Peygamber Efendimiz (sav) de kabir ziyaretlerinde bulunmamızı bize öğütlemiştir. Mezar taşları, her müminin kendi ruhunu bulması ve kendi ruhunu tanıması açısından çok müstesna bir yere sahiptirler. Dikkat ederseniz hazire, eski camilerin çoğunlukla ön tarafındadır. Bunun nedeni Müslümanın beş vakit namazda ölümü hatırlayıp, yarın için azık toplamasıdır. İşte buradaki mezar taşları da aynı görevi ve mesuliyeti yükleniyorlardı.
O kadar güzeller, o kadar güzeller ki, öldükten sonra bile bize öğüt veriyorlar. Türbenin içini gezmeye devam ediyordum. Arka tarafı keşke görmemiş olaydım. Bir sürü mezar taşı kırılmış, dökülmüş ve harap hale gelmiş. “Ölüler yaptığınız iyi işlerinizi görünce sevinir, kötü işlerinize üzülürler!” hadis-i şerifini düşündükçe canım daha sıkılıyor, mekân bana dar geliyordu. Bu insanlar ne yaptı ki bize biz bunlara bunu reva görmüşüz? Bu insanlar bize ne yaptı ki taşların baş kısımlarını oraya buraya atmışız? Mehmet Ağabey’in anlattığına göre, eskiden mezarlığın yanındaki bu yol yokmuş. Sonradan yol yapılmış ve karşı taraftaki mezar taşları hep yıkılmış, oraya buraya atılmış. Yani şimdiki yürüdüğümüz yolun altında yatanlar var.
Memleketimizin her karışı böyle değil mi? Aynı zamanda hazirenin içinde birçok kethüda ebedî uykularına dalmışlar. Yol nedeniyle sökülüp oraya buraya savrulan mezar taşlarının durumu içler acısı. Kimisinin kafası yok, kimisinin yarısı yok, kimisinin yazısı silinmiş.
Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/16565/bu-sehrin-adama-ne-yapacagi-hic-belli-olmaz.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.