Ama ona ilave yapmayı da ihmal etmedi: Yerleşik Düşünceler Sözlüğü. Bu sözlük, geleneğe, düzene ve talimatlara bağlıymış gibi yapıp nasıl da çağının genel geçer yargılarını makaraya alır. Oscar Wilde’a bakılırsa tesadüfen Fransız doğan Flaubert, eseriyle birlikte burjuva sınıfından öç almanın en güvenli yolunu bulmuş gibidir: Kopyalamak.
Flaubert’in eseri, bu anlamda neredeyse yerleşik düşünceyi kopyalamaktan ibarettir. Saçma olanı bağlamından koparmak dışında ne vardır ki kitapta? Hiç olmazsa işe yaramaz şiire, aylak uğraşı edebiyata birer maddecik ayıran, sanatçı soytarılığından, çıkarcılıktan, ilkelerin tartışılmazlığından söz açan sözlük, erinmeksizin çağ(ımız)a dair şöyle der: “Çağımıza şiddetle karşı çıkmalı. –Şiirsel olmamasından yakınmalı”.
Buzdokuz, herkesin kendi yıldızına bakarak sözünü söylediği bir dergidir. Ne yerleşik düşünceye ne ideolojik/estetik bağlanıma boyun eğer.
Işıklar ölülerin, cücelerin, denizkızlarının üzerine çevrilse de Buzdokuz şiir-eleştiri-teori arasındaki bağı tesis eden bir kolektif olarak yol alıyor. Bu tesis etmenin çıkarsızlık fikrinden sonraki adımı, hakikati bizden çalan çağdaş mitleri soymakla ilgili. Buzdokuz 3. sayısında Murat Üstübal, Hakan Şarkdemir, Hayriye Ünal, Atakan Yavuz çevirisiyle Sven Lütticken, Musa Günerigök, Alptuğ Topaktaş, Ertuğrul Rast’tan oluşan Home yazarları, şiir ortamına mitin hapsettiği alegorik aklı serbest bırakmayı teklif ediyor.
Buzdokuz’da şiirleri yer alan şairlerden ESC diyenler: Mert Özden, Muhammed Yusuf Aktekin, A. Emre Cengiz, Hakan Şarkdemir.
PRT SC bölümünde Régine Debatty’nin Pip Thornton ile yaptığı zihin açan söyleşi var. Çağatay Koparal’ın Türkçesiyle Buzdokuz’da. Pip Thornton çalışmalarıyla Google gibi teknolojilerin bir kelime tefecisi olarak konumunu sorguluyor.
Devamı: https://www.izdiham.com/buzdokuz-siir-teori-elestri-dergisinin-3-sayisi-cikti/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.