Özel hayatındaki zaaflarına rağmen onun şiirine hayran olanlardan bazılarının, kendilerine bir Abdülhakim Arvasî arama sevdasına düştükleri de söylenebilir.
Yaram var, havanlar dövemez merhem;
Yüküm var bulamaz pazarlar dirhem.
Ne çıkar, bir yola düşmemiş gölgem;
Yollar ki Allah’a çıkar bendedir.
1936
Türkiye Cumhuriyeti’nin dâhilinde tekke ve zaviyelere, 677 sayılı kanunla kilit vurulduğunda yirmi yaşındaydı. Gençlik yıllarını İstanbul’da geçiren Necip Fazıl bu şehrin dinî, mistik havasını yakından teneffüs etmiş, şeyh ve dervişlerini, âlim ve âriflerini tanımış, sesli zikir ve ilahilerle coşan sufilerle karşılaşmış, 10 Muharrem ve Kerbela’nın derin hüznünü yaşayan dervişlerle karşılaştığı gibi Balkan, Birinci dünya ve Kurtuluş savaşının büyük sıkıntılarını yakından müşahede etmişti.
Devamı: https://www.insaniyet.net/dervismesrep-bir-sair-necip-fazil-kisakurek/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.