”Eğitimde kavramlarla, modellerle ve yöntemlerle başlayan ve devam eden taklit ve tekrar dolu müfredat yerine, kültür temelli eğitime dönülmeli. Bunun için tarih, coğrafya, edebiyat ve felsefenin içeriği kültürel hale getirilmeli. Eğitimin temeli bu dersler olmalıdır.”
Son çeyrek yüzyılda, Türk eğitim sisteminde görev yapan öğretmenler hayli genç bir nüfusa sahip oldu. Misal; 2019 yılı itibariyle Türkiye’de öğretmenlerin yüzde 6’sı 50 yaşın üstünde olurken OECD ülkelerinde bu oran yüzde 34. Yine Türkiye’de öğretmenlerin yaş ortalaması 36, OECD ülkelerinde 44; okul müdürlerin yaş ortalaması bizde 43, OECD ülkelerinde 52. 2017 yılında öğretmenlerin yüzde 25’i 30 yaşında altındayken, 2018’de bu oran yüzde 23, 2019’da yüzde 22, 2020’de 21,63. 30 yaşın altındaki öğretmen sayısı kısmen düşüyor gibi görünse de 31-40 yaş arasında oran artmaktadır. 50 yaş üstü öğretmenlerin oranına bakıldığında son beş yıl içinde ortalama yüzde 10 olduğu görülmektedir. Öğretmenlerin OECD ülkelerine göre daha genç olmasının en önemli nedeni Türkiye’nin OECD ülkelerine göre daha genç bir nüfusa sahip olmasıdır. Ancak bu durum, son yıllarda yapıldığı gibi, öğretmenlikte gençliğin önemi üzerine politikalar geliştirmeye evrilmemelidir. Yaşın insan hayatında önemli bir role sahip olduğu unutulmamalıdır. Yaşın getirdiği tecrübe, eğitimin olgunlaşmasında hayli önemli bir yere sahiptir. Bu nedenle 50 yaş üzerindeki öğretmenlerden azami derecede yararlanılması için politikalar geliştirilmelidir. Bunların başında kıdemin hem ekonomik hem de statü olarak anlamlı hale gelmesi sağlanmalıdır. İkincisi ise batılıların mentörlük dediği, bizim ahilik uygulaması (usta-çırak uygulaması) dediğimiz model, yeni atanan öğretmenin ilk 3-5 yılında uygulanmalıdır.
Devamı: https://www.maarifinsesi.com/2021/06/13/egitimin-ortuk-sorunlari/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.