Emeviler’in yeniden dirildiği topraklar: Müslüman İspanya

Emeviler, 7.yüzyılda bütün Kuzey Afrika’yı ele geçirmiş, 8.yüzyıl başlarında da Akdeniz’in çıkış kapısı Cebelitarık Boğazı’nın Avrupa yakasına, bugünkü adıyla İber Yarımadası’na, bizim bildiğimiz adıyla Endülüs’e efsane komutan Tarık Bin Ziyad liderliğinde 711 yılında ilk fetihlerini gerçekleştirmişlerdir. Bugün olduğu gibi o dönemde kozmopolit bir yapıya sahip olan İber Yarımadası 750 yılına kadar başkenti Şam olan Emevi Devleti’nin yolladığı valiler tarafından yönetilir.

Adını, Tarık Bin Ziyad’dan alan ve “Tarık’ın dağı” anlamına gelen Cebelitarık, Akdeniz’i Atlas Okyanusu’na kavuşturan bir boğaz olmasının yanı sıra Emeviler’den günümüze özerk yapısını da korumaktadır. 1462’de İspanyollar’a geçen Cebelitarık, 1502 yılında resmi İspanyol toprağı olurken 1704 yılında İngiltere-Hollanda donanma kuvvetleri tarafından işgal edilmiştir. İspanya, 1713 yılında yapılan anlaşmayla Cebelitarık’ı İngilizler’e vermek zorunda kalır. Konumu itibariyle Cebelitarık Boğazı insanlık tarihi boyunca daima kıymetli olmuştur. 1830 yılında İngilizler’in sömürgesi ilan edilen Cebelitarık yakın tarihlerde İspanya ve İngiltere arasında krizlerin çıkmasına da neden olmuştur. 2002 yılında Fas ile İspanya, Cebelitarık adına karşı karşıya gelmiştir. 2006 yılından bu yana İngiltere’ye bağlı özerk bir yapıya sahip olan Cebelitarık, 300 yıldır İngilizler ve İspanyollar arasında paylaşılamamaktadır. Ayrıca yerli halk topraklarını, ne İspanya’nın alabileceği ne de İngiltere’nin verebileceği bir “ülke” olarak nitelemektedir. İdarisi yapısı karmaşık olan Cebelitarık’ı Birleşmiş Milletler (BM) “koloni” statüsünde görmektedir. Buna göre Cebelitarık, BM’ye göre “kendi kendini yönetemeyen” bir topluluktur. Diğer yandan Emeviler’den bu yana bölgede değişen bir şey yoktur aslında.

Emevi Komutanı Tarık, 711 yılının Nisan ayında yarımadaya ayak bastığında bölge bugün olduğu gibi renkli bir demografik yapıya sahipti ve topluluklar birbirleriyle de geçinemiyordu. Bölge azınlıkta olan Vizigotlar tarafından yönetilmekteydi ve bundan da yerli halkın çoğu hoşnut değildi özellikle de Yahudiler. Bu tablo bugün de değişmiş değildir. İngilizler bölgede azınlıktır ama yönetimde söz sahibidir. Tarık’ın fethi sonrası Berberi ve Araplar, bölgeye aileleriyle birlikte göç etmeye başladılar. Endülüs 1492 yılında yıkılana kadar Kuzey Afrika ve Suriye’den göçler devam ederken beraberinde ilim ve kültür de taşınmaktaydı.

Devamı: https://www.dunyabizim.com/emevilerin-yeniden-dirildigi-topraklar-musluman-ispanya-makale,2198.html