Hoca talebe ilişkisi iki şekilde tezahür eder. Birincisinde talebe, hocanın rahle-i tedrisinden geçer, hocanın huzurunda diz çöker, kitabını, defterini rahlenin üzerine koyar, kulağını, zihnini ve gönlünü hocasına açar. Bu tahsilin kendine has üsûl ve üslûbu vardır.
Bu imkâna sahip olamayan talebe, hocanın varsa icazet verdiği talebelere gider, kitaplarına ulaşır. Bu tür tahsilde araya vasıtalar girmiş olsa da ilmî bir zincir ve gelenek olur. Bizim yetişme çağımızda birinci usûl imkânımız dahilinde değildi. Geriye kitaptan hoca seçmek kalıyordu. Bunun yolu da mekteplerden geçiyordu.
Biz imam hatip neslinin, öğretmenlerin yanı sıra kitap hocası da oldu ve bizi asıl yetiştiren, feyiz kaynağımız bu kitap hocalarımızdır. Kitap hocalarımız, bize derse gelen hocalarımızın sınıftan, özel derslerden, sohbetlerden hocaları olmuştu. Böylece aynı anda iki gelenekten beslenmiş oluyorduk.
Biz imam hatip neslinin bu manada hocaları içinde Hayreddin Karaman, Bekir Topaloğlu, Mehmet Maksudoğlu, Mehmet Sofuoğlu, Zekai Konrapa, Hüseyin Algül, M. Yaşar Kandemir, M. Ali Sarı, Ali Özek, İsmail Lütfi Çakan, Necip Taylan, Mücteba Uğur, Ziya Kazıcı, Demirhan Ünlü, Oktay Aslanapa, Nureddin Topçu gibi şahsiyetlerin özel bir yeri vardır. Çünkü imam hatip lisesinde okuduğumuz ders kitapları bu hocalarımızın kaleminden çıkmıştı. Ders kitaplarına daha sonra aynı kalemlerin çıkardığı Nesil Dergisi de eklendi. Dergi, bizi başka şahsiyetlerle tanıştırdıysa da esas mayayı çalanlar yukarıda ismi geçenler oldu.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.