Kendini arama yolculuğu olarak tasavvuf

İnsan âlemde hep bir arayış içindedir. Arayanın bir yitiği vardır. İnsanın yitiği ise hakikattir. Şeytanın vesvesesiyle Allah’ın çizdiği sınırları aşan Hz. Âdem(a.s.), kendine zulmedenlerden oldu. İnsanın sürgün hayatı da böylece başladı. İnsan sürgündür ama öz yurdunun kokusunu içinde taşır. İşte bu koku Cenab-ı Hakk’ın Hz. Âdem’in ruhuna üflediği nefesidir. İnsan, bu kokunun esrarını çözmeden, bütün varlığını bu kokuyla kokutmadan yitiğini bulamaz, Rabbi’ne kavuşamaz. Tasavvuf, insanın özündeki bu hakikatin peşine düştüğü bir yolculuktur. “Nefsini bilen Rabbi’ni bilir.” sözünün sırrı bu yolculukta açığa çıkar. “Biz ona şah damarından daha yakınız.” ayeti de esasen insanın Rabbi’ni bulmak için dışarıya değil, içeriye doğru bir yolculuk yapması gerektiğini ifade eder. Koca Yunus, “İlim ilim bilmektir/ İlim kendin bilmektir/ Sen kendini bilmezsin/ Ya nice okumaktır.” dizeleriyle aynı sırrı açıyor. İstediğiniz kadar bilgili olun, kendinizi bilmezseniz marifetullah yolunda cahilsiniz demektir. Buradaki “kendini bilmek” ifadesini; kendini tanımak, kendi sırlarına vakıf olmak ve bu yolla yaratılışındaki hakikate ermek şeklinde düşünmek gerekir. Bu sırrı biraz daha açmak için Galib Dede’nin “Hoşça bak zatına kim zübde-i âlemsin sen.”  sözüne bakabiliriz.

İnsan sadece Cenab-ı Hakk’ın nefesini ruhunda barındırmaz. Cenab-ı Hakk, bütün âlemi kendi nurundan yaratmıştır ve insanın ruhuna bu nuru üflemiştir. Bu yönden bakıldığında insanın kendi varlığında bütün bir âlemin sırrı gizlidir. Bu sırrı keşfetmek için izlenen yolun adıdır tasavvuf. Burada dikkat edilmesi gereken bir nokta da bu yolculuğun da kendi içinde sırlarla dolu olduğu gerçeğidir. Mademki bir sır vardır; çözülmesi gereken bir denklem, bir problem de vardır. Bu denklemi ya da problemi çözebilmek için de bir haritaya ya da reçeteye ihtiyaç vardır. Tasavvufî metodları yani tarikatları bu açıdan düşünmek daha doğru olur.

Devamı: https://www.dunyabizim.com/kendini-arama-yolculugu-olarak-tasavvuf-makale,2222.html