Şeyhülislam Sunullah Efendi’nin “Er kişi niyetine” tekbir alarak namazını henüz kıldırdığı musalladaki mevta, Divan şiirinin en büyük şairlerinden biri olan Bâkî’dir. Sunullah Efendi cemaate dönerek mevtaya haklarını helal etmelerini ister, bu sırada kısa bir de konuşma yapar. Konuşmasında, Baki’nin “Kadrüni seng-i musallada bilüp ey Bâkî / Durup el bağlayalar karşuna yârân saf saf” beytini okur. Şair bu beyitte, “Ey Bâkî, senin dostların kıymetini musalla taşında bilecekler ve karşında saf saf durup el bağlayacaklar” demektedir. Gerçekten de cenaze namazında büyük şairin tüm dostları, karşısında saf saf dizilmiş, ellerini bağlamış, adeta bir tazim ve hürmet makamında durmaktadırlar. Beyti işiten cemaat bunu düşünür, ağlaşırlar.
Bâkî, birkaç defa şeyhülislamlık makamının kapısından dönmüş, son dönüşünde ise şeyhülislamlık Bâkî’ye değil, cenaze namazını kıldıran Sunullah Efendi’ye nasip olmuştur. Bu makama erişememiş olması Bâkî’nin içinde bir ukde olarak kalmış ve şair 1600 yılında, adını asırlar boyu kültür hayatımıza altın harflerle kazıyan şiirler bırakarak fena aleminden göçmüştür.
Şairler şiirlerinde hep kadr u kıymetlerinin bilinmediğinden yakınırlar. Bu yakınma Divan şiirinde adeta bir gelenektir. Koskoca Muhibbî (Kanuni Sultan Süleyman) bile bu tarz üzre, “Cânâ Muhibbî kıymeti çünki bilünmedi / Bir gün ola ki biline giçdükde rûzgâr.” deyiverir. Ancak Bâkî’nin hayat hikayesinde bu kadr ü kıymet bilinmezliğin somut bir karşılığı vardır. O, kendince bunu yaşamıştır. Tabii bir de nasip vardır. Nasip olmayınca bütün gayretler beyhudedir. Ve de “Ne denlü cehd idersen bir murâda / Nasîb olmaz mukadderden ziyâde” denilmiştir.
Devamı: https://www.insaniyet.net/kutahyali-bir-kuran-hadimi-prof-dr-nurettin-uzunoglu/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.