Edebiyatımızın önemli kalemlerinden biri olan Refik Halid Karay, 1888 yılında Beylerbeyi’nde dünyaya geldi. Eğitim hayatını Galatasaray Sultanisi ve Mekteb-i Hukuk’ta tamamladı. Mezun olduktan sonra Maliye Nezareti Devair-i Merkez Kalemi’nde kâtip olarak çalışmaya başladı. Yazdığı hiciv yazılarıyla dikkat çeken Karay, Fecri Âti topluluğunun kurucularından biridir.
Kirpimahlasıyla yazdığı yazılar yüzünden İttihat ve Terakki üyeleri tarafından Anadolu’ya beş yıl boyunca sürgüne yollandı. İstanbul’a 1. Dünya Savaşı’nın sonlarına doğru gelen Karay, Robert Koleji’nde öğretmenlik yapmaya ve Sabah gazetesinin başyazarı olarak çalışmaya başlar. Posta-Telgraf Genel Müdürlüğü yaptığı dönemlerde Aydede isimli mizah dergisini çıkartır ve sonrasında Halep’e yerleşir. Orada yayımlandığı Vahdet isimli gazetedeki yazılarında Hatay’ın Türkiye’ye bağlanması konusuna destek verir. Başlıca eserleri: İstanbul’un İçyüzü, Sürgün, Anahtar, Bu Bizim Hayatımız, Nilgün, Yeraltında Dünya Var, Dişi Örümcek, Bugünün Saraylısı, Karlı Dağdaki Ateş, Memleket Hikâyeleri, Gurbet Hikâyeleri, Kirpinin Dedikleri, Üç Nesil Üç Hayat, Tanıdıklarım, Guguklu Saat yer alır.
Fecr-i Âti topluluğu
Fecr sözcüğü “Şafak vakti, güneş doğmadan önceki vakit”, Âti ise “Gelecek” anlamına gelir. “Fecr-i Âti” ise “Geleceğin şafağı, yarının geleceği” anlamına denk düşer.
Bu grup Ahmet Haşim, Refik Halid Karay, Celal Sahir Erozan, Emin Bülent Serdaroğlu, Mehmet Fuat, Tahsin Nahit Erozan, Faik Ali Ozansoy, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Hamdullah Suphi Tanrıöver, Fazıl Ahmet Aykaç, Müfit Ratip, Şahabettin Süleyman gibi isimlerden oluşmuştur.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.