Son yıllarda Türkiye’de, sınırlarımız dışındaki farklı coğrafyalarda gerek kendi ve gerekse başka ulusların ülkelerinde yaşayan Türk topluluklarının müziklerine yönelik bir ilgiden bahsetmek mümkün. Gerçi Türkiye dışındaki Türk topluluklarının müzikal birikimine yönelik ilginin geçmişi milliyetçilik tarihimiz ile açıklanabilecek olsa da bunun uzun yıllar kitabi kaldığını biliyoruz. Bu kitabi ilginin de dergi ve dernekler çevresinde yapılandığını belirtelim.
Sivil milliyetçiliğin adresi olarak işaret edebileceğimiz Türk Ocakları’nın 1911’den beri yayını olan Türk Yurdu, Atsız (1931), Çığır(1933), Orhun (1933), Ergenekon (1938), Kopuz (1939),
Bozkurt (1939), Çınaraltı (1941), Tanrıdağ (1942), Orkun (1950), Ötüken (1975) gibi dergilerin yanı sıra resmi milliyetçiliğinkarşılığı olan ve resmi ideoloji ile birlikte ele alabileceğimiz halkevlerinin dergisiÜlkü’deki ve hatta çıktığı dönem tarih biliminin popüler yüzünü temsil eden Hayat Tarih Mecmuası gibi farklı yayınlarda bu tür makaleler bulabiliriz.
“Grup Dönüşüm” ilk popüler örnek
Bütün bu dergilerde Türk Dünyası’nınmüzikal tarihi ve örneklerine dair yazılarınsivil-resmi politik milliyetçiliğin baskın dili altında kaldığını, kültürel bir veri olarak Türkiye’ye taşınıp oradan neşet edebilecek bir müzikal pratiğin yaşandığını ise söylemek güç. Ancak Türkiye’de köklerini 1960’ların sonuna kadar çekebileceğimiz, en verimli örneklerini ise 1970’lerde dinlediğimiz Anadolu-Pop türü içerisinde bütün bu sivil ve resmi milliyetçi bakış açısının dışında ilginç bir deneyim olarak Grup Dönüşüm isimli bir müzik topluluğunun bu bahsettiğimiz ve kültürel etkileşim amaçlı birkaç örnek verdiğini görüyoruz. Halit Kakınç, Oruç Güvenç’in de üyeleri arasında bulunduğu Dönüşüm grubu 70’lerin başında kimsenin ufkunda yer almayan bir deneyimi ortaya koyar. Müzikal poetikaları “Kaynağa inildikçe daha sağlam senteze ulaşma olanağı doğacağından Doğu’nun iyi incelenmesi, araştırılması gerekmektedir. Bu nedenle Asya sazlarına da, en azından bağlama kadar eğilmek şarttır” (Cumhur Canbazoğlu, Kentin Türküsü-Anadolu Pop-Rock, Pan Yay., Mayıs 2009, s.215) biçiminde açıklanabilecek grubun en önemli avantajı Tatar kökenliGüvenç’in Orta Asya menşeili enstrümanları icra edebilmesidir. “Seyid Osman” isimli Tatar türküsünü plaklarına okumuştur mesela Dönüşüm.
Devamı: https://www.dunyabizim.com/muzik/turk-dunyasi-muzikleri-ve-irfan-gurdal-h32329.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.