-I-
Geçen yüzyılın tam ortasında Kahire’de el-Ezher Üniversitesi’nde on yıl boyunca okudum. O vakitler ahir zamanda olduğumuz duygusunun insanlar arasında yaygın olduğunu fark etmiştim. “Kıyamet yaklaştı, din ve dünya sürekli geriye gidiyor ve her yeni gün öncekinden daha kötü oluyor…”
Doğduğum köyde de (Suriye, Kuneytıra, Bi’ruacem), Mısır’a gitmeden önce, dünyanın değişmeyen, sabit bir yapıda olduğunu düşündüğümüzü hatırlıyorum. Dahası kullandığımız eski pulluğun bile sabit yapısı olduğunu, hiçbir değişiklik ya da geliştirmeye elverişli olmadığını düşünüyordum. O kadar ki Allah’ın Âdem’i sabanıyla birlikte yarattığını zannediyorduk.
Bu katı ve çaresiz algılar artık bugün o günkü kadar belirgin olmayabilir ama farklı biçim ve görünümlerle yeniden ortaya çıkmaya başladı. Mesela insanların problemler içinde boğulmaları ve psikolojik açıdan bir çeşit felce maruz kalmaları, bütün bu sorunlar karşısında -tüm çeşitleriyle medya tarafından kuşatılmaları ve öğrenilmiş çaresizliğe sürüklenmeleri sebebiyle- değişim ya da ıslahın mümkün olduğu konusunda onları umutsuzluğa sevk etmektedir.
Önceki bazı yazılarımda tarihsel bilginin önemini ele almış ve bu bilginin insanın sağlığını ve psikolojik dengesini koruduğunu söylemiştim. Bu bilginin “donuk bakış açısı” problematiğiyle de bağlantılı olduğunu düşünüyorum. Tarihin süregelen akışını ve çeşitli aşamalarını farklı farklı açılardan ele alan geniş bir bakış açısıkazanmamız olmazsa olmaz bir zorunluluktur. Zira geçmiş tarihi bildiğimiz oranda gelecek öngörümüz sağlam olacaktır. Bu bilgi, -tarihteki tecrübelerin en iyi sonuçlarıyla uyumlu şekilde- davranışlarımızı değiştirmemize yardımcı olacaktır. “Takva”nın (sorumlu ve duyarlı davranmanın) ve “teshir”in (varlıklara hükmetmenin) anlamı işte o zaman ortaya çıkacaktır.
Hareketli bir görüntüyü üç boyutlu olarak görebildiğimiz ölçüde mutmain oluruz. Ancak hareketli görüntüyü bütünüyle görememe durumunda, sofistlerin ‘yokluk’ nazariyesi gibi saçmalıklara giden yolun önü açılmış olur. Böylece insan dünyada herhangi bir gerçekliğin olmadığını düşünmeye başlar ve umutsuzluğa esir düşerek hareket kabiliyetini yitirmiş bir felçliye dönüşür. Kanaatime göre insanların büyük çoğunluğunu ıslah çabalarına katılmaktan alıkoyan, ıslah için koşuşturanlarla dalga geçerek ahmakça, yeis halinde ve şaşkın vaziyette oturup kalmalarına yol açan sebeplerden birisi de işte budur.
Kapsamlı ve bilinçli bir kültürün yokluğu, durumun değiştirilmesi ve iyileştirilmesi hususunda hüsran, kötümserlik ve ümitsizlik duygularının yaygınlaşması; işte tüm bunlar, insanları köleleştirme peşinde koşanların en büyük sermayesini oluşturmaktadır! Nitekim onlar toplum üzerindeki tahakkümlerini istikrarlı bir şekilde sürdürmek için insanların kötümserlik ve umutsuzluk duygularını sömürmektedirler.
Yeni doğmuş ve kendini temizlemekten aciz bir bebeğe donuk bakış açısıyla bakarsak, onun potansiyel yeteneklerini heba etmiş oluruz. Aynı şekilde günümüzdeki politik, ekonomik, dinî ve ahlaki krizlerimiz ile komplolarımız, savaşlarımız, çatışmalarımız, çevreyi kirletmemiz, doğal felaketlere sebebiyet vermemiz vb. hastalıklarımıza (donuk bir bakış açısıyla) saplanıp kalırsak, umutsuzluğa ve şaşkınlığa düşeriz.
Devamı: http://fethigungor.net/dirilis-postasi/donuk-bakis-acisi/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.